Patiënten zonder verwijzing op de afdeling Spoedeisende Hulp: patiëntkarakteristieken en motieven

To determine the motives of patients to directly visit the Emergency Department for medical treatment without seeing their family practitioner first and to establish the characteristics of this group.

Design

Prospective, descriptive.

Method

Of the surgical patients attending the Emergency Room (ER) of Utrecht University Hospital, the Netherlands, between 1st April and 25th June 1997, the demographic and diagnostic data of the non-referred patients were compared with those of patients referred by the general practitioner (GP). The non-referred patients were asked about their reasons to attend without referral.

Results

A total of 1026 patients visited the ER at their own initiative: 603 males and 423 females. The most frequents reasons for the direct visits were ‘had not thought of their family practitioner’ (48) and ‘wants help that can only be provided in a hospital’ (30). The self-referring patients differed from the 962 referred patients in severity of the trauma: 76 versus 39 had a relatively minor trauma; sort of trauma: 19 versus 4 had a sport trauma; place of residence: 57 versus 45 lived in the near vicinity of the hospital. Of the self-referring patients 57 visited the hospital out of office hours, versus 39 of the referred patients.

Conclusion

A large part of the non-referred patients visited the ER unnecessarily and should actually have consulted their GP. These were mainly young adults with minor injuries or sports injuries who lived close to the hospital. Important factors were unfamiliarity with or lack of understanding of the existing regulations.

Samenvatting

Doel

Inventariseren van de redenen van patiënten die zonder verwijzing van de huisarts de spoedeisendehulpafdeling bezoeken en de karakteristieken van hen.

Opzet

Prospectief, descriptief.

Methode

Van de chirurgische patiënten die in de periode 1 april-25 juni 1997 het Centrum voor Acute Opvang en Eerste Hulp (CAOEH) van het Academisch Ziekenhuis Utrecht bezochten, werden de demografische en diagnostische gegevens van de zelfverwijzers vergeleken met die van de patiënten die waren verwezen door de huisarts. De niet-verwezen patiënten werd gevraagd naar de redenen voor hun komst zonder verwijzing.

Resultaten

Er waren 1026 patiënten die het CAOEH bezochten op eigen initiatief: 603 mannen en 423 vrouwen. De frequentste redenen voor het directe bezoek waren ‘niet aan de huisarts gedacht’ (48) en ‘wil specialistische hulp’ (30). De niet-verwezen patiënten verschilden van de 962 verwezen patiënten in leeftijd: 54 versus 34 was 20-39 jaar; ernst van het trauma: 76 versus 39 had een relatief kleine trauma; aard van het trauma: 19 versus 4 had een sportletsel; woonplaats: 57 versus 45 woonde in de omgeving van het ziekenhuis. Van de niet-verwezen patiënten bezocht 57 het CAOEH buiten kantooruren, van de verwezen patiënten 39.

Conclusie

Een groot deel van de niet-verwezen patiënten maakte onnodig gebruik van het CAOEH en hoorde eigenlijk thuis in de eerste lijn, vooral jongvolwassenen met kleine traumata of sportletsel die dichtbij het ziekenhuis woonden. Vooral onbekendheid of onduidelijkheid over de bestaande regeling speelde hierbij een rol.