Partiële blokkade van de nervus tibialis met fenol als behandeling van loopstoornissen door een spitsvoet bij centrale parese

- Partial chemical neurolysis by means of a peripheral nerve block induced with a phenol solution can result in decreasing local muscle hypertonia of central origin.

In case of a walking disability resulting from a spastic or dystonic equinovarus position of the ankle the phenol block of the tibial nerve may be a valuable treatment that improves walking ability. The technique of the procedure is explained. A phenol block is induced only after a favourable result of a trial block with a local anaesthetic.

In the group of 19 patients who underwent tibial nerve block given by the author in the period 1987-1989 there appears to exist a correlation between the functional results and the extent to which the patient had been active in walking prior to the nerve block. A group of 6 ‘sitters’ and ‘hardly walking’ patients had poor to moderate results, a group of 13 ‘walkers’ had moderate, good and excellent results. The difference in functional outcome is ascribed by the author to a better possibility to actually utilise a muscular balance improved by the phenol block.

In the early – recovery – phase of stroke rehabilitation a phenol block of the tibial nerve may well be useful in cases with equinovarus position of the ankle which interferes with therapeutic exercise and functional progress.

Samenvatting

Partiële chemische neurolyse middels blokkade van perifere zenuwen met een fenol-oplossing kan resulteren in vermindering van lokale hypertonie van centrale origine.

Bij een loopbeperking door een spits(varus)voet op basis van spasticiteit of focale dystonie is de fenolblokkade van de N. tibialis een waardevolle behandeling die de loopvaardigheid kan verbeteren. De techniek van deze behandeling wordt beschreven. Een fenolblokkade wordt pas uitgevoerd na een gunstig resultaat van een proefblokkade met een lokaalanestheticum.

Bij de 19 patiënten bij wie in de periode 1987-1989 door de auteur blokkades van de N. tibialis werden verricht, lijkt er een samenhang te bestaan tussen de mogelijkheid om een betere gang te behouden en de mate waarin iemand vóór de blokkade functioneel als actieve loper was te beschouwen. Een groep van 6 niet-actieven had slechte tot matige resultaten, een groep actieve lopers had gemiddeld goede tot zeer goede resultaten. De oorzaak van het verschil in resultaat wordt door de auteur geweten aan een betere mogelijkheid om middels staan en lopen een lokaal door de blokkade verbeterd spierevenwicht feitelijk te benutten.

In de vroege, niet-stationaire fase van revalidatie na een cerebrovasculair accident kan een fenolblokkade van de N. tibialis zinvol zijn bij patiënten bij wie een spits(varus)voet in de oefensituatie hinderlijk is en de functionele vooruitgang belemmert.