Samenvatting
- IJzergebrek en anemie komen vaak voor bij patiënten met chronische nierschade of chronisch hartfalen. Beide gaan gepaard met verminderde kwaliteit van leven en hogere mortaliteit.
- Behandeling van anemie met erytropoëtische groeifactoren brengt hierin geen verbetering. Daarom is de laatste jaren de aandacht verschoven naar het corrigeren van ijzergebrek.
- Chronische inflammatie bij chronische nierschade verhoogt de productie van hepcidine. Hepcidine remt de opname van ijzer uit de darm en leidt tot minder efficiënt hergebruik van ijzer uit de macrofagen.
- Bij absoluut ijzergebrek is de lichaamsijzervoorraad verlaagd. Bij relatief ijzergebrek is de aanvoer van ijzer onvoldoende voor de ijzerbehoefte van het beenmerg.
- Een niet-afwijkende of hoge ferritineconcentratie sluit een ijzergebrek van de weefsels niet uit. De ijzerverzadingsfractie is hiervoor geschikter.
- Behandeling van ijzergebrek bij patiënten met hartfalen met parenteraal toegediend ijzer verbetert de symptomen, ongeacht het effect op de Hb-waarde.
- Het effect van parenteraal ijzer op mortaliteit en morbiditeit is niet bekend.
Artikelinformatie
Aanvaard op
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2015;159:A8769
Vakgebied
Reacties