Overleving van patiënten met agressief non-hodgkinlymfoom: geen verschil tussen eerstelijnsbehandeling in klinisch prospectief gerandomiseerd fase-III-onderzoek en eerstelijnsbehandeling buiten studieverband

To compare survival of patients with disseminated aggressive non-Hodgkin's lymphoma (NHL) who were treated either as part of a clinical trial or in routine clinical practice.

Design

Retrospective.

Method

The survival was studied of patients with disseminated NHL of an intermediate or high degree of malignancy who were treated in the Meander Medical Centre, Amersfoort, the Netherlands, in the years 1994-2001 with chemotherapy consisting of cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine and prednisone (CHOP). This took place either in routine clinical practice (RCP) or as part of a clinical trial where patients ≤ 60 years of age received intensified CHOP and patients > 60 years received CHOP with growth factors. Treatment data, the response to therapy, survival and prognostic factors according to the International Prognostic Index for aggressive NHL were collected by a review of the patient records.

Results

Fifty-nine patients were eligible for this analysis: 32 men and 27 women with a median age of 63 years (range 30-83). Of these, 35 were treated within a clinical trial and 24 were treated in RCP. The patient characteristics in the two groups were comparable. There was no difference in median survival between the trial and RCP groups, this being 27 months for all patients, 34 months for the younger patients, 20 months for the elderly patients, and 42 months for patients who achieved complete remission following chemotherapy.

Conclusion

No difference in overall survival was found between patients with disseminated aggressive NHL who underwent treatment according to either RCP or as part of a clinical trial. It demonstrates that both patients in clinical trials and patients treated according to RCP received equally effective therapy. Recent developments in NHL treatments are promising, and therefore participation in clinical trials should be encouraged.

Samenvatting

Doel

Vergelijken van de overleving van patiënten met gedissemineerd agressief non-hodgkinlymfoom (NHL) die binnen dan wel buiten studieverband waren behandeld.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Nagegaan werd de overleving van patiënten met gedissemineerd NHL van intermediaire of hooggradige maligniteitsgraad, die in de jaren 1994-2001 in het Meander Medisch Centrum te Amersfoort waren behandeld met chemotherapie met cyclofosfamide, doxorubicine, vincristine en prednison (CHOP). Dit vond plaats in het kader van klinisch onderzoek, waarbij patiënten ≤ 60 jaar intensievere CHOP kregen en patiënten > 60 jaar CHOP met groeifactoren, of buiten studieverband. Door statusonderzoek werden achterhaald: behandelingsgegevens, therapierespons, overleving en prognostische factoren volgens de ‘International prognostic index’ voor agressief NHL.

Resultaten

Er kwamen 59 patiënten in aanmerking voor de analyse: 32 mannen en 27 vrouwen, met een mediane leeftijd van 63 jaar (uitersten: 30-83). Er waren 35 patiënten in een klinisch onderzoek behandeld en 24 buiten studieverband. Deze twee groepen waren goed vergelijkbaar. De mediane overleving verschilde niet tussen de groepen. Deze bedroeg 27 maanden voor de gehele groep, 34 maanden voor de jongere patiënten, 20 maanden voor de oudere en 42 maanden voor de patiënten die een complete remissie op CHOP bereikten.

Conclusie

Er was geen verschil in de overleving van patiënten met gedissemineerd, agressief NHL bij behandeling binnen dan wel buiten studieverband. Dit betekent dat zowel buiten studieverband als in klinisch onderzoek behandelde patiënten effectieve zorg ontvingen. Participatie in klinisch onderzoek verdient derhalve stimulering.