Oude helden, jonge honden

Onlangs werd aangetoond dat de verschillende psychiatrische ziekten veel genetische overlap vertonen, terwijl dat bij de neurologische hersenziekten juist niet zo is (D3450). Onze voorgangers lijken dus de scheiding tussen die vakgebieden op het juiste genetische plekje te hebben gelegd. Een goede gelegenheid om betrokkenen uit die tijd, Jan van Gijn en Herman van Praag, te vragen hoe dat zo gekomen is en wat deze nieuwe informatie toevoegt (D3353).

Tegelijkertijd is het NTvG er ook voor ‘de jonge honden’. Met enige regelmaat krijgen we manuscripten van studenten, maar slechts zelden van het niveau dat zesdejaars student Ellen Gubbels weet te brengen (D3020). Zij schreef een zeer relevante klinische les over de slappe zuigeling in helder proza, mooi geïllustreerd en met een praktische inslag.

Het Prinses Máxima Centrum (PMC) mag in het Nederlandse zorglandschap ook wel beschouwd worden als een jonge hond. Het is een weergaloze prestatie dat dit ziekenhuis er inmiddels staat. Aan de andere kant is er in de lekenpers vrij kritiekloos bericht over dit centrum, terwijl er toch een forse discussie aan vooraf is gegaan. Jop de Vrieze sprak voor ons met voor- en tegenstanders, met ouders van patiënten en met dokters over de merites van de PMC-methode, en over wat er nu daadwerkelijk is veranderd (D3772).

Al langer zien we de ontwikkeling dat verschillende patiëntengroepen strijden om aandacht met als doel middelen los te weken voor ‘hun’ aandoening. Ooit ging dat met collectebussen bij de voordeur, maar inmiddels komen daar live TV-gala’s, uitgekiende mediacampagnes met beroemde praathoofden en een lobby achter de schermen aan te pas. Ooit ging het daarbij om het aanjagen van onderzoek, maar nu gaat het om de zorg zelf: om de inrichting van de polikliniek, om een duur geneesmiddel, en nu dus zelfs om speciale ziekenhuizen. Het logische eindpunt van deze ontwikkeling is dat de mediagenieke zieken in de mooiste ziekenhuizen zullen liggen, terwijl de psychotische verslaafden op straat zwerven en de incontinente bejaarden het moeten hebben van hun overbelaste mantelzorgers. Voor zover dat niet al het geval is, overigens.