Oud maakt vrolijk

In mijn regio ben ik bijna de oudste nog werkende huisarts. Ik heb plezier in mijn werk en peins er niet over achter de geraniums weg te gaan kwijnen. 't Lijf is scheef, kraakt en piept, maar salsadansen heb ik nooit gekund, dus zo'n probleem is dat nu ook weer niet. Ik moet er niet aan denken een cursus 'succesvol ouder worden' te moeten volgen en 120 jaar hoef ik ook niet te worden. Want in mijn hoofd ben ik toch echt nog eind 20.

Waarom zien de meeste mensen zichzelf als jong, terwijl dokters die piepende lijven aanschouwen vooral fragiele ouderen zien? Vergrijzing als probleem? Op vakken als kindergeneeskunde en verloskunde na zien veel artsen in hun spreekkamer vooral ouderen. Dat zou consequenties moeten hebben voor de opleiding, uw denken en uw handelen en voor de manier waarop we als samenleving zorg organiseren. Want al mag die 82-jarige vrouw in haar hoofd nog 20 zijn, haar lijf werkt echt anders als ze bij u in de spreekkamer zit met duizeligheid, in de stoel voor uw spleetlamp met een slechte visus, of op uw brancard op de SEH ligt na haar ongelukkige val. We hebben onze zorg en opleiding niet ingericht op samenhang tussen al die problemen. Zorg voor ouderen is lang niet altijd ingewikkeld, maar het is wel altijd meer dan alleen even kijken naar 1 orgaan. Reden temeer om als enige algemeen medisch tijdschrift de komende tijd veel aandacht te besteden aan specifieke aspecten van geneeskunde en zorg voor ouderen. Marcel Olde Rikkert, hoogleraar geriatrie in het Radboudumc, en Jacobijn Gussekloo, hoogleraar huisartsgeneeskunde in het LUMC, hielpen ons met het samenstellen van een mooie en uitgebreide serie over allerlei aspecten van ouder worden. Een serie voor elk specialisme, want zelfs als u alleen kindertjes of zwangeren ziet, dan nog wordt u zelf ouder of heeft u oude ouders of oma's en opa's.

Soms piept werkelijk alles tegelijkertijd en ouderen hebben regelmatig akelige aandoeningen. Maar we vergeten vaak dat buiten die spreekkamer er nog veel oude mensen zijn die maar weinig bij u komen. Niet omdat ze 'nog niet opgeloste noden' hebben, maar gewoon omdat ze met al dat gepiep wel uit de voeten kunnen. Laat ze en spoor ze niet op! Die spreekkamer vernauwt het denken. Dokters lijken nogal eens te denken dat álle piep en kraak de wereld uit moet. Het zou al een stuk helpen als we het in de spreekkamer vaker hebben over de 20-jarige in ieders hoofd en over het plezier van oud zijn. Niet alleen hoort u dan nog eens wat, ook relativeert zo'n gesprek uw daadkracht. Het is niet allemaal kommer en kwel.