Osteonecrose van het kaakbot als bijwerking van de intraveneuze behandeling met bisfosfonaten

- A 69-year-old man was given 4 mg of zoledronic acid intravenously monthly for 2 years because of multiple myeloma. Six months after his lower teeth had been extracted, a piece of jawbone became exposed in that area, accompanied by pain. The diagnosis ‘osteonecrosis of the jawbone due to bisphosphonates’ was made. The treatment consisted of local debridement, primary closure of the wound, and administration of an oral antibiotic and a disinfectant mouthwash. Necrosis of the jawbone during the use of bisphosphonates usually develops after surgery in the oral cavity, such as a tooth extraction. During intravenous treatment with bisphosphonates, jawbone necrosis occurs in 4-10 of the patients, depending on the agent used and the length of time administered. The prevalence is significantly lower during oral therapy. It would seem advisable to search for dentogenic foci before starting treatment with intravenous bisphosphonates. A source of inflammation in the gingiva, teeth or jawbone can then be eliminated in time, while the bone still has its normal capacity for regeneration. During treatment with bisphosphonates, optimal oral hygiene, regular dental check-ups and care, and, in toothless patients, a well-fitting dental prosthesis are important. Stopping the treatment with bisphosphonates after osteonecrosis has developed does not appear to be useful.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:314-8

Samenvatting

Een 69-jarige man kreeg wegens multipel myeloom gedurende 2 jaar maandelijks zoledroninezuur 4 mg intraveneus toegediend. Zes maanden nadat bij hem de ondertanden waren verwijderd, kwam in dat gebied een stuk kaakbot bloot te liggen, wat gepaard ging met pijnklachten. De diagnose ‘bisfosfonaatosteonecrose van kaakbot’ werd gesteld. De behandeling bestond uit een lokaal débridement, het primair sluiten van de wond en het toedienen van een oraal antibioticum en een desinfecterend mondspoelmiddel. De kaakbotnecrose bij bisfosfonaatgebruik treedt meestal op na een ingreep in de mondholte, zoals een extractie van een gebitselement. Bij de intraveneuze behandeling met bisfosfonaten komt kaakbotnecrose voor bij 4-10 van de patiënten, afhankelijk van het gebruikte middel en de periode dat dit wordt toegepast. Bij orale behandeling is de prevalentie beduidend lager. Het lijkt raadzaam vóór de behandeling met intraveneuze bisfosfonaten onderzoek op dentogene focussen uit te voeren. Een ontstekingsbron in tandvlees, gebit of kaakbot kan dan tijdig worden verwijderd, terwijl het bot nog de normale genezingscapaciteit heeft. Tijdens behandeling met bisfosfonaten zijn een optimale mondhygiëne, regelmatige tandheelkundige controle en behandeling en, bij tandeloze patiënten, een goed passende gebitsprothese belangrijk. Het lijkt niet zinvol de behandeling met bisfosfonaten te staken wanneer osteonecrose is opgetreden.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:314-8