Osteomyelitis bij kinderen: soms moeilijk te herkennen

- In a 15-year-old girl with pain in the right lower abdomen and a 9-year-old boy with pain in the left thigh, an elevated sedimentation rate and C-reactive protein were reason to suspect osteomyelitis. Although no abnormalities could be seen on X-rays, skeletal scintigraphy revealed pathology in Li_V-_V and the sacroiliac joint, respectively. In the girl, Staphylococcus aureus was cultivated from material obtained by puncture and biopsy. After treatment with antibiotics, rest and gradual mobilisation, the girl retained a scoliosis; the boy was cured without residual complaints or abnormalities. Osteomyelitis of the spine and sacroiliac joint are rare disorders in children. The subtle and non-specific symptoms sometimes make the diagnosis difficult. Conventional X-ray is the primary radiological investigation. Bone scintigraphy (^99mTc-oxidronate) is useful in the initial evaluation of children with suspected osteomyelitis. It is sensitive, relatively inexpensive, often does not require sedation and can detect multiple foci of disease. MRI is also highly sensitive and more specific than bone scintigraphy, but it cannot be used as a screening technique when the site of pathology is unclear. MRI is useful when the bone scintigram is inconclusive and in complicated cases for better anatomic details.

Samenvatting

Bij een 15-jarig meisje met pijn in de rechter onderbuik en een 9-jarige jongen met pijn in het linker bovenbeen, waren een verhoogde bezinking en C-reactieve proteïne reden om osteomyelitis te vermoeden. Röntgenfoto's lieten geen afwijkingen zien, skeletscintigrafie wel, namelijk van respectievelijk L_IV-_V en het sacro-iliacale gewricht. Bij het meisje werd Staphylococcus aureus gekweekt uit materiaal na punctie en biopsie. Na behandeling met antibiotica, rust en geleidelijke mobilisatie resteerde bij het meisje een scoliose; de jongen genas zonder restklachten of -afwijkingen. Osteomyelitis van de wervelkolom en van het sacro-iliacale gewricht zijn zeldzame aandoeningen bij kinderen. Door de subtiele en aspecifieke presentatie is de diagnose soms moeilijk te stellen. Conventionele röntgenopname is het eerste beeldvormende onderzoek. Met 3-fasentechnetiumscintigrafie is de aandoening te lokaliseren en te diagnosticeren; deze methode is sensitief en relatief goedkoop; sedatie is vaak niet nodig en men ziet een multifocale ziekte niet over het hoofd. MRI is eveneens sensitief en specifieker dan skeletscintigrafie, maar het is ongeschikt als screenend onderzoek als de locatie van de afwijking niet duidelijk is. MRI is nuttig als het skeletscintigram niet conclusief is en als betere anatomische details zichtbaar moeten zijn bij gecompliceerde gevallen.