Het cardiovasculair risicoprofiel van oraal toegediende semaglutide, een GLP-1-receptoragonist, is niet slechter dan dat van placebo bij patiënten met diabetes mellitus type 2. Dit concluderen Mansoor Husain en collega’s naar aanleiding van een gerandomiseerde, placebogecontroleerde ‘non-inferiority’-studie (N Engl J Med. 2019;381:841-51).
Van subcutaan toegediende semaglutide was al bekend…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2019;163:C4368
Vakgebied
Dit artikel is gepubliceerd in het dossier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Reacties