Opkomst en teloorgang van technieken in de pathologie

Perspectief
Jan G. van den Tweel
Paul J. van Diest
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2011;155:A2965
Abstract

Samenvatting

Al meer dan 150 jaar is de hematoxyline-kleuring de meest constante techniek in de histopathologische diagnostiek van de patholoog. Met latere aanvullende kleuringen bepaalde deze lang de kennis op cellulair niveau. De transmissie-elektronenmicroscoop voegde daar een ultrastructurele dimensie aan toe en die methode is gedurende vele decennia in het midden van de 20e eeuw een belangrijk diagnosticum geweest. Enzymhistochemie en morfometrie kwamen en gingen voor het grootste deel weer, ongeveer tegelijk met de elektronenmicroscopie, doordat zij ingehaald werden door immuunhistochemie en moleculaire diagnostiek. Deze zullen op hun beurt concurrentie krijgen van onder andere ‘proteomics’ en andere vormen van ‘genomics’. Ook ziet het er naar uit dat het vertrouwde lichtmicroscoop het zal afleggen tegen de zich snel ontwikkelende digitale microscopie, waarmee zelfs diagnostiek op afstand mogelijk is. Zo blijft pathologie een specialisme in beweging.

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum Utrecht, afd. Pathologie, Utrecht.

Prof.dr. J.G. van den Tweel en prof.dr. P.J. van Diest, pathologen.

Contact prof.dr. J.G. van den Tweel (j.vandentweel@umcutrecht.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: Van Diest ontving via zijn instituut gelden van Philips voor adviezen, van onder meer KWF Kankerbestrijding, de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en de Center for Translational Molecular Medicine (CTMM) voor onderzoek, en van Roche voor lezingen. Financiële ondersteuning voor dit artikel: geen gemeld.
Aanvaard op 23 februari 2011

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties