Operatieve behandeling van heupfracturen bij 90-jarigen

- During 1973-1987 178 patients of 90 years and over were operated for a fracture of the hip in the Diaconesseninrichting ‘Bronovo’, The Hague. Fifty patients were suffering of senil dementia which made reactivation difficult and contributed to 43 of the mortality. The overall in-hospital mortality was 18 and the survivors were discharged after 35 days on average. Patients with lateral and pertrochanteric fractures were treated according to McLaughlin (6), to Ender (74) and with a dynamic hip screw (17) and medial fractures with a dynamic hip screw (54) or a prosthesis (27). The in-hospital mortality rates were 16, 28, 6, 11 en 11 respectively. Postoperatively 7 Ender pins sagged out and 6 patients treated with a dynamic hip screw secundarily needed a prosthesis, 3 of them after discharge.

It is advised to use Ender pins in lateral or pertrochanteric fractures in inactive patients only, and a dynamic hip screw in active patients; in medial fractures a dynamic hip screw only in inactive patients and in others a prosthesis. An increase in the number of very old people with hip fractures is to be expected in the near future.

Samenvatting

Van 1973-1987 werden in de Diaconesseninrichting ‘Bronovo’, Den Haag, 178 patiënten van 90 jaar en ouder geopereerd wegens een heupfractuur. Van hen hadden 10 reeds eerder een heupfractuur doorgemaakt. Vijftig patiënten leden aan dementie, hetgeen reactivering bemoeilijkte en bijdroeg aan 43 van de totale sterfte. Bij 10 patiënten hadden pogingen tot mobilisatie geen succes. De behandeling bestond bij laterale en pertrochantere fracturen uit osteosynthese volgens McLaughlin (6), volgens Ender (74) en met een dynamische heupschroef (17) en bij mediale fracturen met een dynamische heupschroef (54) of een kop-halsprothese (27). De sterfte in het ziekenhuis was respectievelijk 16, 28, 6, 11 en 11. De totale sterfte in het ziekenhuis was 18, de gemiddelde verpleegduur tot ontslag 35 dagen. Van 71 patiënten die nog zelfstandig woonden, kon 24 rechtstreeks naar huis terugkeren. Bij 7 patiënten zakten de Ender-pennen uit en bij 6 patiënten moest secundair na een dynamische heupschroef alsnog een kop-halsprothese worden ingebracht, 3 moesten daarvoor opnieuw worden opgenomen.

Bij actieve hoog bejaarden heeft bij een laterale of pertrochantere fractuur toepassing van een dynamische heupschroef de voorkeur boven osteosynthese met Ender-pennen, die slechts bij niet-mobiele patiënten kan worden toegepast. Bij een mediale fractuur dient vooral bij actieve patiënten voor een kop-halsprothese te worden gekozen, bij niet-actieven voor een dynamische heupschroef. Verwacht kan worden dat het aantal hoog bejaarden met een heupfractuur in de komende jaren aanzienlijk zal toenemen.