Oorzaak van verlamming van Bell: herpes-simplexvirus

Klinische praktijk
P.S.J.Z. Mulkens
J. Schirm
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:438-42
Abstract

Samenvatting

Tot nu toe wordt de verlamming van Bell (Bell-paralyse) nog steeds gedefinieerd als een perifere facialisverlamming van idiopathische aard, waarbij al meer dan 20 jaar veel aandacht bestaat voor het herpes-simplexvirus (HSV) als potentiële schakel in de pathogenese.

Met als doel deze HSV-hypothese te toetsen zijn inmiddels talrijke dierexperimentele en klinische onderzoeken verricht. De research met de humane N. facialis als onderzoeksubstraat was daarentegen tot voor kort nogal schaars.

Men heeft 2 onderzoeklijnen gevolgd: (a) nagaan of het HSV, net zoals in de N. trigeminus, latent aanwezig is in de N. facialis van willekeurige individuen zonder verlamming; (b) pogen de aanwezigheid van ‘actief’ virus aan te tonen bij patiënten met een kort tevoren ontstane Bell-paralyse.

Door toepassing van gevoelige nieuwe moleculair-biologische technieken (met name de polymerasekettingreactie; PCR), op N.-facialisweefsel lijkt het causale verband tussen de paralyse en het HSV nu voldoende aannemelijk gemaakt.

Het lijkt daarom zinvol vanaf nu de term ‘Bell-paralyse’ te vervangen door ‘herpes-facialisverlamming’.

Auteursinformatie

Wilhelmina Ziekenhuis, afd. Keel-, Neus- en Oorheelkunde, Europaweg Zuid 1, 9401 RK Assen.

Dr.P.S.J.Z.Mulkens, KNO-arts.

Stichting Streeklaboratorium voor de Volksgezondheid voor Groningen en Drenthe, Groningen.

Dr.J.Schirm, viroloog.

Contact dr.P.S.J.Z.Mulkens

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties