Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Ontwikkelingen en resultaten van chirurgische behandeling van het pleomorf adenoom van de glandula parotis bij 245 patiënten, 1974-1994

Onderzoek
H. Leverstein
J.E. van der Wal
R.M. Tiwari
I. van der Waal
G.B. Snow
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1996;140:1812-6
Abstract
Abstract
Sluiten
Results of surgical treatment of pleomorphic adenoma of the parotid gland in 245 patients, 1974-1994.

To describe the results of parotidectomy for pleomorphic adenoma of the parotid gland in 245 patients, 1974-1994.

Design

Descriptive.

Setting

Academic Medical Hospital, Free University, Amsterdam, the Netherlands.

Method

Of all patients follow-up data were obtained by yearly physical diagnostic examination during 10 years, and by a questionnaire (1995) from the general practitioners involved.

Results

In the period 1974-1994, 246 primary surgical parotid procedures were performed on 245 patients for pleomorphic adenoma. The surgical procedures included: 131 ‘partial’ and 61 ‘complete’ superficial parotidectomies, 30 partial superficial deep lobe parotidectomies, 8 total parotidectomies, and 16 ‘selective’ deep lobe parotidectomies. Eleven patients received postoperative radiotherapy for different reasons. The median follow-up was 95 months. Fourteen patients died without recurrent tumour. Two patients (0.8) developed a local recurrence, both after total parotidectomy for a deep lobe tumour. None of the patients experienced permanent facial nerve paresis or paralysis. The incidence of auriculotemporal sweating for partial superficial parotidectomy proved to be 6.9 (9131) as compared with 13.1 (861) for complete superficial parotidectomy. In the later years, in the majority of patients, the posterior branch of the greater auricular nerve was preserved.

Conclusion

In the hands of the experienced head and neck surgeon partial parotidectomy is an effective treatment for the great majority of pleomorphic adenomas: local recurrence is rare, while in general morbidity is minimal. Rarely there is a need for prolonged follow-up.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van de resultaten van parotidectomie wegens pleomorf adenoom van de glandula parotis bij 245 patiënten, 1974-1994.

Opzet

Descriptief.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, Amsterdam.

Methode

Van iedere patiënt werden follow-upgegevens verkregen via jaarlijks poliklinisch fysisch diagnostiekonderzoek, doorgaans gedurende 10 jaar, alsmede via een schriftelijke enquête (1995) bij de betrokken huisartsen.

Resultaten

In de periode 1974-1994 werden 246 parotidectomieën bij 245 patiënten verricht voor een primair pleomorf adenoom. Het betrof 131 ‘partiële’ en 61 ‘volledige’ oppervlakkige parotidectomieën, 30 partiële zowel oppervlakkige als diepekwabparotidectomieën, 16 ‘selectieve’ diepekwabresecties en 8 ‘totale’ parotidectomieën. Er ontvingen 11 patiënten postoperatieve radiotherapie om uiteenlopende redenen. De mediane follow-up bedroeg 95 maanden. Er overleden 14 patiënten zonder recidief. Er kregen 2 patiënten (2245; 0,8) een lokaal recidief, beiden na totale parotidectomie voor een diepekwabtumor. Geen van de patiënten kreeg een permanente N. facialis-parese of -paralyse. De incidentie van het syndroom van Frey bedroeg voor de partiële oppervlakkige parotidectomieën 6,9 (9131) tegen 13,1 (861) voor de volledige oppervlakkige parotidectomieën. In de latere jaren werd bij de meeste patiënten het posterieure takje van de N. auricularis magnus gespaard.

Conclusie

Partiële parotidectomie is in ervaren handen zeer effectief bij pleomorf adenoom: een lokaal recidief doet zich zelden voor, terwijl de morbiditeit over het algemeen gering is. Langdurige controle is slechts bij hoge uitzondering geïndiceerd.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1996;140:1812-6
Vakgebied
Chirurgie
KNO
Kanker
Pathologie
Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, De Boelelaan 1117, 1081 HV Amsterdam.

Afd. Keel-, Neus- en Oorheelkunde en Heelkunde van het Hoofd-Halsgebied: H.Leverstein, assistent-geneeskundige; dr.R.M.Tiwari en prof.dr. G.B.Snow, keel-, neus- en oorartsen.

Afd. Mondziekten en KaakchirurgieOrale Pathologie: mw.dr.J.E.van der Wal, tandarts; prof.dr.I.van der Waal, kaakchirurg.

Contact H.Leverstein

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties