Ontslagprocedure inadequaat of inadequate IGZ?

‘Ik vind de uitkomsten van het onderzoek naar continuïteit van zorg voor kwetsbare ouderen zorgwekkend. De zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg aan deze doelgroep zijn zich blijkbaar onvoldoende bewust van hun verantwoordelijkheid voor de continuïteit van zorg van patiënten die aan hen zijn toevertrouwd.’ Dat schrijft minister Schippers in een brief aan de Tweede Kamer als reactie op een op 18 juni 2015 uitgekomen rapport van de IGZ over de overdracht van kwetsbare ouderen na ziekenhuisopname. De IGZ onderzocht in het kader van thematisch toezicht van 265 ouderen na ontslag uit 10 ziekenhuizen de dossiers, een veredeld soort knoopjes tellen. De IGZ mag zónder toestemming van patiënten dossiers opvragen. Daarover was er halverwege 2014 veel rumoer. Ik was een van de onderzochte huisartsen. Als er van 10.000 patiënten ‘informed consent’ voor een RCT gevraagd kan worden, kan het ook wel bij 265. Snel had ik achterhaald om welke patiënt het zou gaan. Die vond zijn privacy en mijn beroepsgeheim een te groot goed om zomaar te verkwanselen. Ik mailde dat de inspectie waarna mij op niet al te vriendelijke toon een dwangsom van 100.000 euro in het vooruitzicht werd gesteld als ik zou weigeren mee te werken. Nu houd ik wel van een robbertje verbaal dwarsliggen, dus na een heleboel telefoontjes en e-mails stelde de IGZ voor om mijn patiënt dan zelf te vertellen waarom dit zo belangrijk was. Dat gaf mij de gelegenheid alle onderliggende stukken van de IGZ op te vragen via de WOB. Veel wijzer werd ik daar - 8 weken later - niet van; veel interessante info was zwart gelakt en een goed onderzoeksplan leek er niet te zijn. Uiteindelijk kwamen 1 jurist en 1 senior-inspecteur op een vrijdagmiddag mij en mijn patiënt 2 uur lang uitleggen waarom het belangrijk was om inzage te geven. ‘U kunt toch aan patiënten vragen hoe het ontslag gegaan is’, riposteerde mijn patiënt. Uiteindelijk hebben we inzage gegeven: het was een briefje waar niets in stond, omdat het om een overplaatsing vanuit een ander ziekenhuis voor nog een paar dagen na een ingreep was. De brief van het ziekenhuis waar de ingreep plaats vond, wilde de IGZ wel inzien, maar ja… daar ging het onderzoek niet om en dat kon ik dus makkelijk weigeren. Ik heb een buitengewoon vermakelijke middag gehad met een steeds ‘njet’ roepende oude computerprogrammeur en 2 zichtbaar ambtenaren, die steeds ongemakkelijker keken. Overdracht van informatie na opnames naar huis of het verpleeghuis kan vast veel beter, maar na dit zeer beperkte onderzoek, dat bovendien het beroepsgeheim schendt, vind ik het absurd dat de IGZ en minister Schippers mij onvoldoende bewustzijn verwijten.