Ongunstige effecten van roken op de genezing van gecompliceerde tibiafracturen

Survey of the influence of smoking on the healing of open tibial fractures.

Design

Retrospective.

Method

During the period 1 January 1994 to 31 December 2000, 168 patients were treated at the Department of Surgery (University Medical Center Utrecht, the Netherlands) due to an open tibial fracture; 118 patients with 125 fractures were included in the study. On the basis of their smoking behaviour, patients were classified as ‘non-smokers’ or ‘smokers’. For all of the patients it was ascertained whether or not complications had occurred during treatment. Whether the fracture had consolidated was determined on the basis of clinical and radiological criteria.

Results

Seventy-two (61) patients were non-smokers and 46 were smokers. The non-smokers had 77 open tibial fractures and the smokers 48. Initial therapy was identical and wound infections occurred with similar incidences in both groups. However, there was a statistically significant difference in the incidence of osteitis between both groups: 7 (9) times in the non-smokers and 13 (27) times in smokers (p = 0.04). The mean time to consolidation was 26 weeks for non-smokers and 33 weeks for smokers (p = 0.04). Smokers remained longer in hospital and underwent more re-operations.

Conclusions

Smoking was negatively associated with the healing of open tibial fractures. In smoking patients, the time to consolidation was on average statistically significantly longer and they suffered more from osteitis.

Samenvatting

Doel

Bepalen van de samenhang tussen roken en de genezing van gecompliceerde tibiafracturen.

Opzet

Retrospectief.

Methode

In de periode 1 januari 1994-31 december 2000 waren op de afdeling Heelkunde van het Universitair Medisch Centrum Utrecht 168 patiënten behandeld vanwege een gecompliceerde tibiafractuur; 118 patiënten met 125 fracturen werden opgenomen in de studie. Op basis van hun rookgedrag werden de patiënten ingedeeld bij de ‘niet-rokers’ of ‘rokers’. Van alle patiënten werd achterhaald of tijdens de behandeling complicaties waren opgetreden. Op basis van klinische en radiologische criteria werd vastgesteld wanneer de fractuur geconsolideerd was.

Resultaten

72 (61) patiënten waren niet-roker, 46 roker. De niet-rokers hadden 77 gecompliceerde tibiafracturen, de rokers 48. De initiële therapie was voor beide patiëntengroepen vergelijkbaar. Wondgenezingsstoornissen kwamen in beide groepen even vaak voor. Er was daarentegen een statistisch significant verschil in vóórkomen van osteïtis tussen beide groepen: 7 (9) maal bij de niet-rokers en 13 (27) maal bij de rokers (p = 0,04). De gemiddelde duur tot consolidatie bedroeg 26 weken voor niet-rokers en 33 weken voor rokers (p = 0,04). Rokers waren vaker en langduriger opgenomen en ondergingen meer reoperaties.

Conclusie

Gecompliceerde tibiafracturen genazen minder goed bij rokers. Bij rokende patiënten duurde de fractuurgenezing gemiddeld statistisch significant langer en er trad vaker osteïtis op.