Samenvatting
Er komen steeds meer biomarkers beschikbaar om de kans op ziekte te voorspellen. Om de voorspellende waarde van een biomarker uit te drukken worden allerlei maten gebruikt.
In dit artikel gebruiken we als voorbeeld het Framingham-risicomodel met en zonder de hdl-cholesterolwaarde als risicofactor om het optreden van hart- en vaatziekten (HVZ) te voorspellen.
We bespreken 3 maten voor diagnostische of prognostische kwaliteit: (a) de oppervlakte onder de ‘receiver operating characteristic’(ROC)-curve (AUC), een traditionele maat voor onderscheidend vermogen; (b) ‘net reclassification improvement’ (NRI), een populaire maat die is gebaseerd op de verbetering van de indeling in hoog- en laag-risicopatiënten door de hdl-waarde als risicofactor toe te voegen; (c) ‘net benefit’ (netto-nut), een maat met een besliskundige basis.
Het netto-nut is een betere maat voor de waarde van een biomarker, omdat deze meer rekening houdt met de klinische context en makkelijker te interpreteren is dan de AUC en NRI.
Reacties