Onderscheid tussen renale en niet-renale hematurie met immunoperoxydasekleuring van erytrocyten in urine op Tamm-Horsfall-eiwit

– A recently described immunocytochemical staining method to distinguish renal from non-renal haematuria was adapted for use in the standard clinical chemical laboratory. The method is based on the observation that only in case of renal haematuria are erythrocytes in urine coated with so-called Tamm-Horsfall protein, originating from the renal tubuli. Erythrocytes in urine were stained using an indirect immunoperoxidase method, resulting in cells with dark-brown stained surfaces. The staining methods were validated with material from clinically diagnosed cases of haematuria of renal or non-renal origin and compared with scores of the number of dysmorphic erythrocytes, another method to distinguish renal from non-renal haematuria. In specimens of presumed strictly renal haematuria 86 (SD 8.7; n = 26) of the erythrocytes stained immunocytochemically. However, in specimens of haematuria originating from bleeding in the renal pelvis few cells stained (6; SD 5.8; n = 4). In specimens of purely non-renal haematuria only 13 (SD 13.5; n = 21) stained. Immunocytochemical staining of erythrocytes permitted a much better distinction between renal and non-renal haematuria, with better sensitivity and specificity, than the inspection of erythrocyte morphology. We conclude that immunochemical staining of erythrocytes in urine is a valuable method for distinguishing renal and non-renal haematuria.

Samenvatting

Een beschreven methode om renale en niet-renale hematurie van elkaar te onderscheiden door middel van immunocytochemische kleuring van erytrocyten in de urine werd zodanig aangepast dat ze toepasbaar is in ziekenhuislaboratoria. De methode gaat uit van de waarneming dat alleen bij renale hematurieën de erytrocyten in de urine gecoat zijn met het uit niertubuli afkomstige Tamm-Horsfall-eiwit. Coating van erytrocyten met Tamm-Horsfall-eiwit kon goed zichtbaar gemaakt worden met een versterkte indirecte immunoperoxydasekleuring, waarbij gekleurde cellen onder de lichtmicroscoop donkerbruine randen vertoonden. De kleuring werd toegepast op urinemonsters van patiënten met hematurie van wie bekend was of deze van renale of niet-renale oorsprong was. Deze resultaten werden vergeleken met de score van het relatieve aantal dysmorfe erytrocyten, eveneens een middel om renale van niet-renale hematurie te onderscheiden. Bij zuiver renale hematurieën werd zonder uitzondering een relatief groot aantal immunochemisch gekleurde erytrocyten gevonden, gemiddeld 86 (SD 8,7; n = 26). Bij niet-renale hematurieën kleurden weinig erytrocyten, 13 (SD 13,5; n = 21). Ook bij bloedingen in het nierbekken kleurden weinig cellen (6; SD 5,8; n = 4). De immunocytochemische test is gekenmerkt door een veel hogere sensitiviteit en specificiteit wat betreft het maken van onderscheid tussen renale en niet-renale hematurie dan de score van het aantal dysmorfe erytrocyten. De conclusie luidt dat met immunocytochemische kleuring van erytrocyten in urine beter dan met de thans gebruikte methoden renale van niet-renale hematurie kan worden onderscheiden.