Onbegrip over tuchtrechtelijke beslissingen

The fact that certain rulings of disciplinary committees evoked much criticism among colleagues is distressing in itself, but such criticism should be interpreted with due caution, as different explanations are conceivable. For instance, the published abstract of the committee ruling may have gaps with regard to facts and motivation. It is also possible that the committee has good grounds to accentuate the professional standards, which understandably may meet some resistance among the medical profession. Finally, it is theoretically possible that the disciplinary tribunal is not fully informed about relevant professional standards and current practice. It is precisely to minimize such possible communication breakdowns that disciplinary powers have largely been entrusted to persons from the medical profession.

Zie ook het artikel op bl. 1854.

Drie beslissingen van de medisch tuchtrechter hebben, blijkens de stroom aan ingezonden brieven in Medisch Contact, veel stof doen opwaaien. Het gaat om de uitspraak van het Eindhovense Medisch Tuchtcollege van 3 februari 1997 over de betekenis van mammografisch onderzoek;1 die van het Groningse college van 1 mei 1997 inzake de noodzaak van percussie2 en, tot slot, die van het Centraal Medisch Tuchtcollege van 13 maart 1997 inzake de wijze van overdracht van risicopatiënten aan de waarnemend huisarts.3 Het komt slechts zelden voor dat uitspraken van de tuchtrechter zoveel kritiek in de kring van beroepsgenoten oproepen. Er zijn wel enkele andere voorbeelden bekend. Veel commotie onder beroepsgenoten veroorzaakte een andere beslissing van het Groningse college, gepubliceerd in Medisch Contact in 1996, waarbij het ging om een huisarts die de diagnose ‘hartinfarct’ had gemist.4

Het is natuurlijk verontrustend dat…