O, is dat zo?

Dit persoonlijk relaas gaat over hoe lastig het kan zijn een basishouding van scepsis en niet-goedgelovigheid te verenigen met een wellicht onbedoelde, maar wel gevoelde druk om klimaat- en milieuvraagstukken zonder nuancering of kritiek te adopteren. De aarde warmt op, de vervuiling neemt toe en de planeet en haar inwoners lijden daaronder. Wie dat betwist heeft het mis. Maar mag je soms toch twijfelen? Aan bepaalde argumentaties, of het allemáál zwart-wit is, of aan de soms wel erg apocalyptische voorspellingen van een dreigende ondergang? Herkent u deze aarzelingen?