Nobelprijs Geneeskunde en Fysiologie 1998 vanwege de betekenis van stikstofmonoxide als signaalmolecuul

‘I once read a silly fairytale called: “The

three princes of Serendip”. As their

highnesses travelled, they were always

making discoveries, by accidents and

sagacity, of things which they were not

in quest of.’

Horace Walpole (1717-1797)

Op 12 oktober werd de Nobelprijs 1998 voor fysiologie en geneeskunde uitgereikt aan drie Amerikaanse farmacologen: Robert F.Furchgott, Louis J.Ignarro en Ferrid Murad voor hun onderzoek van stikstofmonoxide (NO) als een signaalmolecuul in het cardiovasculaire systeem. De ontdekking van het vasculaire NO-systeem is een klassiek voorbeeld van hoe ‘serendipiteit’ doorbraken in de geneeskunde bepaalt.

Furchgott, die al sinds de jaren vijftig onderzoek deed op het gebied van de regulatie van de vaattonus, was halverwege de jaren zeventig geïnteresseerd geraakt in de regulerende rol van muscarinerge receptoren. Deze receptoren stimuleerde hij in vitro in vaatringetjes en vaatstrips met behulp van carbachol of acetylcholine. Normaliter trad in zijn experimenten altijd een vaatvernauwing op. Tijdens één…