Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Nieuwe geneesmiddelen; natalizumab

Klinische praktijk
H. van Bronswijk
E.A. Dubois
J.M.A. van Gerven
A.F. Cohen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:499-1
Abstract
Abstract
Sluiten
New drugs; natalizumab.

- The drug natalizumab represents a new pharmacological approach in the treatment of very active relapsing-remitting multiple sclerosis (MS). It is a humanised murine monoclonal antibody and binds to an integrin on the surface of lymphocytes, thereby preventing them from transmigrating across the endothelium and causing inflammation in the nervous tissue. The drug has been shown to decrease the occurrence of relapses and progression of MS. A few severe adverse effects (such as the viral progressive multifocal leuko-encephalopathy) have been reported, and its clinical and long-term effects are not fully known at present. Therefore, further research is required to determine the role of natalizumab in clinical practice.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:499-500

Inleiding

Opzet

In deze rubriek wordt de lezer geattendeerd op nieuwe geneesmiddelen. Voor het toepassingsgebied wordt verwezen naar de betreffende richtlijnen.

Natalizumab (www.emea.europa.eu/humandocs/Humans/EPAR/tysabri/tysabri.htm) is geregistreerd als monotherapie voor zeer actieve multiple sclerose (MS), die gekenmerkt wordt door een beloop in aanvallen gevolgd door episoden van klinische verbetering, een zogenaamd ‘relapsing remitting’-beloop. Patiënten die een zich snel ontwikkelende, ernstige relapsing-remitting-MS hebben of die een hoge ziekteactiviteit hebben ondanks behandeling met ?-interferon, komen voor deze behandeling in aanmerking. Natalizumab moet 1 maal per maand intraveneus worden toegediend.

Werkingsmechanisme

Natalizumab is een gehumaniseerd monoklonaal antilichaam, dat met behulp van recombinant-DNA-technologie in een muriene cellijn wordt geproduceerd. Het is gericht tegen de ?4-subunit van ?4?1- (bekend als ‘very late antigen’; VLA-4) en ?4?7-integrine. ?4-integrinen bevinden zich op alle witte bloedcellen, met uitzondering van neutrofiele granulocyten. Ze binden zich aan receptoren op endotheelcellen (vasculaire-celadhesiemolecuul; VCAM-1). Deze binding is een noodzakelijke stap voor lymfocyten om het…

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:499-1
Vakgebied
Geneesmiddelen
Zenuwstelsel
Auteursinformatie

Hr.dr.H.van Bronswijk, internist n.p., Rijswijk.

Leids Universitair Medisch Centrum, Albinusdreef 2, 2333 ZA Leiden.

Onderwijscentrum Interne Geneeskunde, kamer C5-53: mw.dr.E.A.Dubois, bioloog.

Centre for Human Drug Research, Leiden.

Hr.prof.dr.J.M.A.van Gerven, neuroloog-klinisch neurofarmacoloog; hr.prof.dr.A.F.Cohen, klinisch farmacoloog.

Contact mw.dr.E.A.Dubois (e.a.dubois@lumc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties