Niet lullen, maar poetsen

In het laatste jaar van m’n Maastrichtse huisartsopleiding maakte ik deel uit van een groep jonge enthousiastelingen van diverse pluimage. Wij hadden het lumineuze idee om in een achterstandswijk een gloednieuw gezondheidscentrum op te zetten, omdat immers juist daar waar het allemaal niet fantastisch gaat, er veel ruimte voor verbetering is. Bovendien zouden gemeenten dat wel willen subsidiëren, zo verwachtte de econoom binnen ons groepje. De psycholoog onder ons had als visie dat juist de integratie van meerdere eerstelijnsdisciplines veel effectiever zou werken bij menige chronische ziekte. Dat leek mij best plausibel en bovendien is het een aantrekkelijk idee voor…