Zie ook het artikel op bl. 1470.
Hoewel historisch gezien de verantwoordelijkheid voor specialistenopleidingen berustte bij de medische faculteiten is het primaat van de universitaire medische centra (umc’s) door ontwikkelingen in de tweede helft van de 20e eeuw achterhaald. Niet-universitaire ziekenhuizen zijn, onder andere door fusies, groter geworden en er werken meer specialisten, wier expertise op veel fronten niet onderdoet voor die van academische collega’s en zij zijn voorzien van dezelfde kostbare medische apparatuur.
Coassistenten en artsen in opleiding tot specialist (AIOS’en) prefereren de opleiding in een niet-universitaire ten opzichte van een universitaire omgeving vanwege een grotere waardering voor het daar heersende onderwijsklimaat en meer gelegenheid om vaardigheid en kennis te verwerven.1 In academische ziekenhuizen wordt terecht veel aandacht besteed aan wetenschappelijk onderzoek en geavanceerde patiëntenzorg, maar dit gaat ten koste van onderwijs. Internationale acties om het universitaire medische onderwijs te redden getuigen zelfs van een dreigend faillissement…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties