Niet geslaagde halsexploratie bij hyperparathyreoïdie: hoe verder?

Klinische praktijk
Th.J.M.V. van Vroonhoven
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:2209-11

Zie ook de artikelen op bl. 2212 en 2215.

Dames en Heren,

De oorzaak van primaire hyperparathyreoïdie – wij laten vandaag met opzet de secundaire en tertiaire vormen van hyperparathyreoïdie buiten beschouwing – is gelegen in de vergroting van meestal één en soms meer dan één bijschildkliertje. Hoewel in de endocrinologie vorm en functie zelden samengaan, is dat bij primaire hyperparathyreoïdie wel het geval. Met andere woorden: als een bijschildkliertje, dat normaal niet meer dan 30 tot 50 mg weegt, te groot wordt, wordt er ook te veel bijschildklierhormoon geproduceerd en andersom. Blijvende genezing van primaire hyperparathyreoïdie kan over het algemeen worden bereikt door het vergrote bijschildkliertje operatief te verwijderen.

Niet altijd echter gelukt het de chirurg om het gezochte bijschildkliertje tijdens een eerste halsexploratie te vinden. Dat kan te maken hebben met de geringe afmetingen ervan, met de ervaring van de chirurg en met het feit dat bijschildkliertjes…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Heelkunde, Heidelberglaan 100, 3584 CX Utrecht.

Prof.dr.Th.J.M.V.van Vroonhoven, chirurg.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties