Neurotoxiciteit van organische kwikverbindingen

Klinische praktijk
R.A. van Welsum
F.A. de Wolff
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1988;132:2198-201

Inleiding

Reeds lang is bekend dat anorganische en organische verbindingen van kwik toxisch kunnen zijn voor de mens. In relatie tot de toxische effecten worden de anorganische kwikverbindingen onderscheiden in metallisch kwik en een- en tweewaardige zouten, de organische in fenyl- en alkylkwikverbindingen. Het verschil in toxiciteit tussen deze organische kwikverbindingen hangt samen met hun doelorgaan. Het gevolg van acute en chronische blootstelling aan fenylkwikverbindingen is, evenals bij een dergelijke blootstelling aan kwikzouten, een beschadiging van de glomeruli en de tubuli van de nieren. Alkylkwikverbindingen zoals methylkwik zijn, evenals kwikdamp (metallisch kwik), vooral toxisch voor het centraal zenuwstelsel als gevolg van accumulatie van deze verbindingen in de hersenen. Ook de neurologische en psychische verschijnselen zijn gelijk aan die na blootstelling aan kwikdamp.

Fenylkwikverbindingen, zoals fenylmercuriacetaat, fenylmercurinitraat, fenylmercuriboraat en thiomersal, zijn of worden gebruikt als antiseptica en conserveringsmiddelen in oog- en neusdruppels, crèmes, vaccins en immunoglobuline-preparaten. Chronische blootstelling aan alkylkwikverbindingen, met…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, vakgroepsectie Humane Toxicologie, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

Dr.R.A.van Welsum, neuro-anatoom; prof.dr.F.A.de Wolff, klinisch chemicustoxicoloog.

Contact prof.dr.F.A.de Wolff

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties