Neuromonitoring bij patiënten na ernstig traumatisch hersenletsel

- To a considerable extent, the neurological outcome of patients with severe brain trauma is determined by the primary injury caused by the accident.

- Substantial progress has been made in our understanding of the pathophysiological processes resulting in secondary brain damage after brain trauma, partly as a result of the introduction of advanced techniques of neuromonitoring. Early recognition and treatment of the symptoms leading to this type of brain damage seems crucial to the effort to improve the neurological outcome in these patients.

- Useful modern neuromonitoring techniques include: measurement of the intracranial and cerebral perfusion pressure and continuous electroencephalography.

- Methods that are also reliable and readily applicable, but less relevant clinically, include cerebral microdialysis of fluid from the extracellular space, determination of the parenchymal oxygen tension, and determination of the venous oxygen saturation.

- Other techniques that are not clinically applicable include: determination of the cerebral blood flow, the cortical tissue perfusion or the regional cerebral oxygenation.

Samenvatting

- De prognose van traumatisch hersenletsel wordt in belangrijke mate bepaald door het primaire letsel ten gevolge van het ongeval.

- Mede door de introductie van geavanceerde technieken van neuromonitoring, is er belangrijke vooruitgang geboekt in een beter begrip van de pathofysiologie van secundaire hersenschade na traumatisch hersenletsel. Vroege herkenning en behandeling van verschijnselen die leiden tot deze vorm van hersenschade, lijken cruciaal in het streven naar een verbetering van de neurologische uitkomst van deze patiënten.

- Moderne, bruikbare technieken van neuromonitoring zijn: meting van de intracraniële en de cerebrale perfusiedruk en continue elektro-encefalografie.

- Methoden die ook betrouwbaar zijn en goed toepasbaar, maar minder relevant voor de kliniek, zijn cerebrale microdialyse van vloeistof uit de extracellulaire ruimte, bepaling van de parenchymale zuurstofspanning en bepaling van de veneuze zuurstofsaturatie.

- Overige, niet klinisch toepasbare methoden zijn: bepaling van de cerebrale bloedstroomsnelheid, de corticale weefselperfusie of de regionale cerebrale oxygenatie.