De dichter Gerrit Achterberg wordt door velen beschouwd als een bijzonder talent. Zijn verzamelde gedichten werden en worden door tienduizenden gelezen.1 In vele regels en gedichten heeft hij ervaringen weergegeven uit de periode waarin hij als patiënt onder psychiatrische behandeling was. Vanzelfsprekend is deze literaire nalatenschap veel meer dan het verslag van zijn levensloop: de werkelijkheid daarvan is bovendien zo gecompliceerd, dat aan een biografie nog steeds gewerkt wordt.2
Het is mijn bedoeling de dichter te laten spreken door een kleine selectie uit zijn werk. De verbindende tekst is slechts een verantwoording voor de gemaakte keuze, en geen interpretatie. Twee citaten vooraf. ‘Tot dusver is misschien iets te zeer de nadruk gelegd op wat de inhoud aan zozeer schokkende verwikkelingen te bieden had...’3 ‘Toch is genoemde onjuiste benadering van het werk begrijpelijk als men denkt aan ... het kunstwerk als ”geobjectiveerde ontroering“ ... dus als een directe…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties