Multipel trauma bij kinderen jonger dan 16 jaar; een retrospectief onderzoek over de periode 1984-1991

Doel

Vergelijken van verschillen in vóórkomen, behandeling en prognose van multipel letsel bij kinderen en volwassenen.

Methode

Retrospectief onderzoek over de periode 1984-1991 waarbij van alle patiënten jonger dan 16 jaar, opgenomen op de afdeling Intensive Care met een Injury severity score van 18 of hoger gekeken is naar ernst en aard van letsels, behandeling, complicaties, prognose en uiteindelijke uitkomst. De ernst van het letsel werd zowel bepaald via de ‘Injury severity score’ als via de ‘Pediatric trauma score’. Vergelijking met volwassenen vond plaats aan de hand van eigen en literatuurgegevens.

Resultaten

Belangrijkste verschillen met volwassen patiënten zijn de frequente betrokkenheid van het kind als voetganger bij een aanrijding, het geringe aantal ribfracturen bij kinderen, de kortere intensieve behandeling van het kind en het in dit onderzoek niet optreden van ‘Respiratory distress syndrome’ (RDS) en multi-orgaanfalen (MOF). Bij de behandeling van fracturen aan de extremiteiten wordt bij kinderen, in tegenstelling tot bij volwassenen, vaak gebruik gemaakt van externe fixatie.

Conclusies

De prognose van kinderen met meervoudig letsel is gunstiger dan voor volwassenen. Dit komt deels door het minder vóórkomen van RDS en MOF bij kinderen en deels doordat er bij kinderen, in tegenstelling tot bij volwassenen, vaker diffuus hersenletsel bestaat, hetgeen een betere prognose heeft. Fractuurbehandeling met externe fixatie is bij kinderen een uitstekende oplossing. Hantering van de Pediatric trauma score in plaats van de Injury severity score biedt geen voordelen.