Het is een uitdagende taak van de huisarts: het tijdig herkennen van een vitaal bedreigde patiënt. Naast een klinische blik en op basis van een ‘pluis/niet-pluis’-gevoel zijn er tal van meetbare vitale parameters. Hoe belangrijk is het routinematig meten van de ademfrequentie bij acuut zieke patiënten?
Nederlands onderzoek toont aan dat de huisarts de ademfrequentie meet bij 25% van de contacten met acuut zieke volwassen patiënten.1 Een beknopte weergave daarvan staat elders in het NTvG (D7355). Deze uitkomst komt overeen met een eerdere studie, die aantoont dat de huisarts bij 31,5 % van de volwassen patiënten met koorts de ademfrequentie meet.2 Een versnelde of een vertraagde ademfrequentie kan een van de eerste tekenen zijn van een levensbedreigende situatie.3 Er zijn veel ziektebeelden waarbij een tachypneu op kan treden, waaronder een pneumonie, dehydratie, longembolie en sepsis. Andere ziektebeelden, zoals een morfine-intoxicatie, geven juist een verlaging van de ademfrequentie. Onze vraag is of routinematig meten van de ademfrequentie de herkenning van vitaal bedreigde patiënten verbetert.
Hoe vaak en hoe adequaat meet de huisarts de ademfrequentie?
De in de Nederlandse studie aangetoonde 25% is waarschijnlijk een overschatting.1 De geobserveerde huisartsen wisten dat de…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties