Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
een zinvolle aanvulling bij cardiovasculaire risicoschatting

Meten van eiwitverlies in de urine

Klinische praktijk
Coen D.A. Stehouwer
Ron T. Gansevoort
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:A407
Abstract
Abstract
Sluiten
Measurement of proteinuria: a useful addition to cardiovascular risk assessment with therapeutic consequences

Greater-than-normal urinary protein loss, from microalbuminuria onwards, is associated with an increased cardiovascular disease risk. It is also an indicator of risk of renal function deterioration. Current Dutch guidelines recommend albuminuria assessment in diabetes and hypertension, because treatment with ACE inhibitors or angiotensin receptor antagonists is generally recommended in these patients. Albuminuria assessment is also considered useful when cardiovascular disease risk is relatively low, as its presence may tip the balance towards pharmacological treatment of cardiovascular risk factors.

Bij mensen van wie een cardiovasculair risicoprofiel wordt opgesteld, is bepaling van eitwitverlies in de urine gewoonlijk zinvol. Enerzijds omdat bij aanwezigheid van eitwitverlies de cardiovasculaire risicoschatting naar boven moet worden bijgesteld, anderzijds vanwege de therapeutische consequenties. Bij eiwitverlies moet namelijk vaak een ACE-remmer of angiotensine II-receptorblokker (ARB) worden voorgeschreven. Verder is eiwitverlies in de urine een belangrijke indicator van het risico op achteruitgang van de nierfunctie. Tot slot is de bepaling niet belastend, goedkoop en ook kosteneffectief.1

Eiwitverlies in de urine (albuminurie > 30 mg/24 h of proteïnurie > 50 mg/24 h) gaat gepaard met een 2 tot 3 maal verhoogd risico op hart- en vaatziekte (HVZ), zoals onlangs nog weer eens werd bevestigd.2 Dat is zo bij patiënten met diabetes mellitus en patiënten die een HVZ hebben doorgemaakt, maar ook bij mensen met hypertensie zonder diabetes, en zelfs bij mensen die geen diabetes, geen hypertensie en…

Artikelinformatie

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:A407
Vakgebied
Publieke gezondheidszorg
Huisartsgeneeskunde
Hart en vaten
Auteursinformatie

Maastricht Universitair Medisch Centrum, afd. Interne Geneeskunde, Maastricht.

Prof.dr. C.D.A. Stehouwer, internist.

Universitair Medisch Centrum Groningen, afd. Nefrologie, Groningen.

Dr. R.T. Gansevoort, internist-nefroloog.

Contact prof.dr. C.D.A. Stehouwer (cda.stehouwer@mumc.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 19 februari 2009

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties