Samenvatting
Doel
Beschrijving van de indicatie voor en de korte-termijnresultaten van meniscustransplantaties.
Opzet
Descriptief onderzoek.
Plaats
De Wever Ziekenhuis Heerlen.
Methode
Gedurende een periode van 4 jaar (1989-1992) werden 25 meniscustransplantaties (bij 23 patiënten) uitgevoerd. Na een minimale periode van 2 jaar vond naonderzoek plaats met behulp van 3 scoresystemen (‘Knee assessment scoring system’, Lysholm-score, Tegner-activiteitenscore) en met radiologische evaluatie. Bij 12 patiënten werd artroscopie na de transplantatie verricht. Via een naaldbiopsie werd materiaal voor histologisch en enzymhistochemisch onderzoek verkregen.
Resultaten
Bij 10 patiënten was het resultaat goed, bij 10 redelijk en bij 3 slecht (de 3 slechte resultaten betroffen mediale meniscustransplantaties die voor het grootste gedeelte los lagen van het gewrichtskapsel). Herstel dan wel verslechtering van het gewrichtskraakbeen kon artroscopisch niet worden bevestigd. Biopsieanalyse toonde na transplantatie vitale cellen aan. Er was geen celproliferatie en groeipotentie bij de 3 mislukte transplantaties.
Conclusie
Bij goed geselecteerde patiënten kan een meniscustransplantatie een oplossing bieden voor het therapeutische probleem dat ontstaat na een totale meniscectomie bij jongere patiënten met een invaliderende compartimentsartrose. De indicatie is: een patiënt, jonger dan 45 jaar, met een invaliderende compartimentsartrose na een totale meniscectomie en met een neutrale mechanische belastingsas van het been.
Reacties