Samenvatting
Een 34-jarige vrouw presenteerde zich 2 weken na een verblijf in Birma met piekende koorts tot 39°C, koude rillingen, niet-productieve hoest, hoofdpijn, spierpijn, kortademigheid en een pijnlijke zwelling op het linker onderbeen. Zij werd direct behandeld met amoxicilline-clavulaanzuur intraveneus. Uit eerder afgenomen monsters werd Burkholderia (voorheen: Pseudomonas) pseudomallei gekweekt, de Gram-negatieve verwekker van melioidosis. Vervolgens kreeg patiënte ceftazidim. Zij herstelde. Gezien de kans op recidief werd zij gedurende zes maanden nabehandeld met amoxicilline-clavulaanzuur. Melioidosis is endemisch in Zuidoost-Azië en in het noorden van Australië. Daarbuiten is de ziekte zeldzaam. Het klinische spectrum van deze ziekte is breed, variërend van een fulminante sepsis tot een subklinisch beloop, en elk orgaan kan aangetast worden; meestal worden de longen getroffen. De sterfte door de septische vorm, indien adequaat behandeld, is 40. De patiënten die in leven blijven, hebben een risico op recidief van de ziekte van 4-20. Melioidosis kan chronisch worden met vorming van abcessen of kan jarenlang subklinisch blijven, waarschijnlijk doordat het micro-organisme kan overleven in fagocyten, met risico op reactivatie op momenten van immunosuppressie. De optimale behandeling bestaat uit minimaal 2 weken intraveneus ceftazidim, gevolgd door een eradicatiefase van minstens 3 maanden orale antibiotica.
Reacties