Melanocytoom, intermediair tussen naevus en melanoom

The WHO classification of melanocytic skin tumours published in 2018 describes a new classification with nine different pathways based on molecular driver mutations, localization, clinical context and solar damage. The dichotomous concept of benign (nevus) versus malignant (melanoma) is replaced by a gradual concept starting with a benign nevus with progression into low to high grade intermediate melanocytic lesions, called melanocytoma, and ending at melanoma. The current European recommendation is (re-)excision with 2-5mm margin of low grade melanocytoma and with 5-10mm margin of high grade melanocytoma. Low grade melanocytoma needs no follow-up. For high grade melanocytoma a follow-up for at least 5 years every 6 months is recommended. Routine sentinel node procedure is not indicated. If diagnosis melanoma cannot be ruled out the lesions have to be treated as melanoma. Correct classification of a melanocytoma is a diagnostic challenge, but of high importance for therapeutic choices and prognosis.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Beste collega’s,

In deze klinische les gaan we het hebben over melanocytaire tumoren. Sinds 2018 is er een nieuwe WHO-classificatie van deze tumoren. Hiermee is de strikte indeling in ‘benigne’ (naevus) versus ‘maligne’ (melanoom) gewijzigd. Wat betekent dit voor de diagnostiek en de behandeling?

In de WHO-classificatie uit 2006 werden melanocytaire tumoren vooral ingedeeld op basis van histopathologische kenmerken. De huidige WHO-classificatie, die we sinds 2018 hanteren, is mede gebaseerd op moleculaire afwijkingen. Op basis van moleculaire diagnostiek, lokalisatie, klinische context en cumulatieve zonneschade wordt een melanocytaire afwijking ingedeeld in een specifieke pathogenetische route, in de WHO-classificatie ook wel signaaltransductieroute of ‘pathway’ genoemd.

Door een beter begrip van de pathogenese van het melanoom zijn er intermediaire vormen herkend die klinisch relevant zijn, gezien de therapeutische en prognostische consequenties. Er worden nu negen signaaltransductieroutes onderscheiden met in de meeste signaaltransductieroutes een progressie in vier stappen, van een benigne afwijking via laag- en hooggradige intermediaire afwijkingen naar het melanoom als eindpunt.1

De intermediaire melanocytaire afwijkingen worden melanocytomen genoemd en vormen een diagnostische uitdaging. Melanocytomen hebben genetische en histopathologische kenmerken die niet meer passen bij een benigne afwijking, maar op zichzelf niet de diagnose ‘melanoom’ rechtvaardigen…

Artikelinformatie

Aanvaard op

11 januari 2023

3 april 2023

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2023;167:D7095

Vakgebied

Auteursinformatie

UMC Utrecht, Utrecht, afd. Dermatologie: drs. L.R. van den Broeke, anios dermatologie; afd. Pathologie, Utrecht: dr. W.A.M. Blokx, patholoog. LUMC, afd. Dermatologie, Leiden: C.F. Ebbelaar, MSc, aios dermatologie. Meander MC, Amersfoort, afd. Dermatologie: drs. M.T. Bousema, dermatoloog; afd. Pathologie: drs. D.P. Hayes, patholoog.

Contact L.R. van den Broeke (l.r.vandenbroeke-3@umcutrecht.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Auteur	Belangenverstrengeling
Lieselotte R. van den Broeke	ICMJE-formulier
Chiel F. Ebbelaar	ICMJE-formulier
Donal P. Hayes	ICMJE-formulier
Mente T. Bousema	ICMJE-formulier
Willeke A.M. Blokx	ICMJE-formulier