Een doeltreffende aanpak van gezondheidsproblemen en een houdbaar gezondheidszorgsysteem vereisen meer aandacht voor preventie, eerstelijnszorg en public health in het wetenschappelijk onderzoek. Daarvoor moeten umc’s de academische basis van preventie en eerstelijnszorg versterken, zo adviseerde de Gezondheidsraad in 2016 in haar advies ‘Onderzoek waarvan je beter wordt’.1 Inmiddels zijn we 3 jaar verder. Recentelijk bracht de NFU als koepel van de umc’s het plan ‘Onderzoek en innovatie met en voor de gezonde regio’ uit.2 Dat is een stap in de goede richting, maar we zijn er nog niet.
Elders in dit tijdschrift staat een samenvatting van het NFU-plan.2 Umc’s gaan duurzame netwerken opzetten in de regio waarin ze gevestigd zijn om hun bredere maatschappelijke verantwoordelijkheid vorm te geven. Doel is te komen tot regionale kennis- en innovatieagenda’s. Die agenda’s, met nadrukkelijk aandacht voor implementatievraagstukken, worden samen met andere (zorg)organisaties, burgers en lokale overheden opgesteld. Is dat de ‘oplossing’ voor de opgave waarmee de umc’s al sinds hun oprichting – zo’n 20 jaar geleden – worstelen, namelijk een bijdrage leveren aan de oplossing van grote maatschappelijke gezondheidsvraagstukken? Wat is er veranderd in de afgelopen 2 decennia? Welke activiteiten hebben umc’s ondernomen om hun bijdrage aan de grote gezondheids- en zorgvraagstukken te leveren? En ervaren de umc’s anno 2019 voldoende urgentie om een dergelijke ontwikkeling door te zetten of moet er echt worden bijgestuurd?
Unieke verbinding
Umc’s verbinden onderzoek, onderwijs, innovatie en patiëntenzorg op een unieke manier. Ze leveren…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties