Medische ethiek en gezondheidsrecht; hinderpalen voor de verdere toename van kennis in de geneeskunde?

Opinie
J.P. Vandenbroucke
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:5-1

Geneeskunde is vol onzekerheden. Elke dag leren artsen in hun dagelijkse praktijk bij. Telkens als een arts een nieuw op de markt gebracht geneesmiddel voorschrijft aan een patiënt, is hij benieuwd wat het effect zal zijn. Als het meevalt, zal hij de nieuwe medicatie herhaald voorschrijven. Als het tegenvalt, zal hij terugkeren naar zijn oude, vertrouwde medicatie.

Dit leren door ervaring doortrekt de gehele geneeskunde. Van oudsher wisselen artsen hun ervaringen, patiëntengegevens en onderzoekmateriaal uit om te leren zowel van de successen als van het falen. Reeds in de klassieke oudheid werden patiëntengeschiedenissen te boek gesteld ten behoeve van het onderwijs aan aankomende artsen. Patiëntenbeschrijvingen, gekoppeld aan de prognose onder een bepaalde therapie, zijn sedertdien de hoeksteen van de medisch-wetenschappelijke vooruitgang. Als een arts wilde weten hoe het een patiënt die hij uit het oog verloren had, was vergaan, was het een goede gewoonte dat hij zich tot de collega…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Klinische Epidemiologie, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

Prof.dr.J.P.Vandenbroucke, klinisch epidemioloog.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties