Medisch onderwijs in Nederland: weinig aandacht voor culturele diversiteit van patiënten

To ascertain how much attention is given to cultural diversity in the eight medical faculties in Dutch universities.

Design

Interviews.

Method

In the period January-June 2001 interviews were held with 76 people in medical faculties: policy makers, teachers and students.

Results

Medical courses scarcely devoted any attention to the fact that physicians need to deal with a multicultural society. Only the medical courses at the Free University of Amsterdam and Nijmegen University had included a compulsory module in this subject. The other universities were aiming for a more integrated treatment of the subject. However, for the time being, the acquisition of information about cultural diversity (specific diseases in different ethnic groups, different conceptions about health and disease and possibilities for solving communication problems) depended mainly on the personal interest of the teacher and the choices of the medical students.

Conclusion

Cultural diversity receives little attention in the medical courses at the eight Dutch university medical faculties. A national approach to this problem is therefore recommended, with the setting up of an interfaculty workgroup to develop good teaching material on subjects related to cultural diversity.

Samenvatting

Doel

Nagaan in hoeverre de faculteiten geneeskunde van de 8 Nederlandse universiteiten in de artsenopleiding aandacht besteden aan culturele diversiteit.

Opzet

Interviews.

Methode

In de periode januari-juni 2001 werden interviews afgenomen bij 76 personen aan de faculteiten: beleidsmakers, docenten en studenten.

Resultaten

In de medische opleiding werd weinig aandacht besteed aan het feit dat men als arts met een multiculturele samenleving te maken krijgt. Alleen de opleidingen geneeskunde van de Vrije Universiteit en van Nijmegen hadden een blok over dit onderwerp in de verplichte leerstof opgenomen. Bij de andere faculteiten werd gestreefd naar een meer geïntegreerde behandeling van het onderwerp, maar vooralsnog hing het vooral van de interesse van de individuele docenten en van de keuzen van de medisch studenten af of er kennis werd vergaard over culturele diversiteit (specifieke ziektebeelden bij verschillende etnische groepen, verschillen in opvattingen over ziekte en gezondheid en mogelijkheden om communicatieproblemen op te lossen).

Conclusie

Aan de faculteiten geneeskunde van de 8 Nederlandse universiteiten wordt in de artsenopleiding weinig aandacht besteed aan culturele diversiteit. Aanbevolen wordt om een landelijke aanpak te realiseren via een interfacultaire werkgroep en om goed onderwijsmateriaal over deze onderwerpen te ontwikkelen.