Zie ook de artikelen op bl. 899 en 914.
Dames en Heren,
De theoretische basis van de farmacotherapie van de ziekte van Parkinson is nog steeds de balansstoornis van het dopamine-acetylcholinesysteem in het corpus striatum. De aloude therapie met anticholinergica kon volgens deze theorie gecombineerd worden met levodopa, een precursor van dopamine, waardoor een ongekend gunstige behandeling mogelijk werd van een degeneratieve neurologische ziekte. De laatste jaren zijn vele nieuwe gegevens over bovengenoemde theorie en behandeling bekend geworden. De volgende ziektegeschiedenissen mogen dit verduidelijken.
Patiënt A is een vrouw van 65 jaar. Sinds 15 jaar heeft zij klachten en verschijnselen van de ziekte van Parkinson, die begonnen was met tremor en stijfheid van de linker lichaamshelft. Behandeling met orfenadrine (Disipal) en amantadine (Symmetrel) had gedurende vele jaren een gunstig effect op het ziektebeeld. Zodra de eerste problemen met houdingsstabiliteit en met omdraaien in bed zich voordeden, werd aan de…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties