Medicamenteuze behandeling van bell-paralyse: effect van prednisolon onvoldoende aangetoond

Opinie
M. Romijn
K. de Gans
M. Vermeulen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:2213-5
Abstract

Recent schreven Opstelten en Portegies in het Tijdschrift over de behandeling van bell-paralyse.1 Zij bespraken ook de epidemiologische gegevens en de kenmerken van de aandoening. In dit artikel gaan wij in op de medicamenteuze behandeling.

Bell-paralyse is een idiopathische perifere facialisverlamming. In de literatuur worden van oudsher 2 behandelmogelijkheden beschreven: antivirale medicatie en corticosteroïden. In 2004 zijn twee cochrane-reviews gepubliceerd over deze behandelingen.2 3 De auteurs van beide reviews concluderen dat er onvoldoende gegevens uit gerandomiseerde gecontroleerde studies beschikbaar zijn om de effectiviteit van de behandelingen aan te kunnen tonen.

Opstelten en Portegies bespreken twee artikelen gepubliceerd in 2007, dat wil zeggen ná de cochrane-reviews. Het eerste artikel betreft een Japans enkelblind, gerandomiseerd onderzoek waarin patiënten werden behandeld met prednisolon en valaciclovir of met prednisolon en placebo.4 De toevoeging van valaciclovir aan prednisolon gaf een gunstig effect bij patiënten met een ernstige bell-paralyse.

Het tweede artikel betreft…

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum/Universiteit van Amsterdam, afd. Neurologie, H2-222, Postbus 22.660, 1100 DD Amsterdam.

Mw.drs.M.Romijn, coassistent; hr.drs.K.de Gans, arts in opleiding tot neuroloog; hr.prof.dr.M.Vermeulen, neuroloog.

Contact hr.drs.K.de Gans (k.degans@amc.uva.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties