Samenvatting
M.A.Mendes de Leon (1856-1924) werd in 1884 benoemd tot privaatdocent aan de afdeling Verloskunde van de Universiteit van Amsterdam. Hij was pleitbezorger voor de gynaecologie als afzonderlijk specialisme, deels vanwege de nieuwe operatieve mogelijkheden na de ontdekking van de narcose en antisepsis, deels vanwege de veronderstelling dat de fysiologische functies van de voortplanting bepalend waren voor zowel lichamelijke als psychische stoornissen van de vrouw. In zijn privékliniek wijdde hij zich aan de operatieve behandeling van ovariumtumor, uterus myomatosus en genitale prolaps, maar ook aan diagnostiek en behandeling van vermeende ontstekingen van cervix en endometrium als oorzaak van psychische stoornissen. Hij volgde daarmee Engelse gynaecologen van die tijd. Zonder kennis van de fysiologische histologie vond Mendes bijna altijd tekenen van ontsteking, die hij vervolgens behandelde met curettage en drastische caustica, soms na gebruik van een verwijdingsmes (hysterotoom) voor de cervix. Toen de hypothese inzake deze ‘reflexneurose’ rond 1900 door gynaecologen zoals Treub en Nijhoff werd ontkracht, bleef hij hier nog lang aan vasthouden. Desondanks kan hij beschouwd worden als een van de grondleggers van het gynaecologisch specialisme in Nederland, mede dankzij zijn operatieve vaardigheid, maar ook door zijn aandacht voor de interactie tussen gynaecologische en psychologische problematiek.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:956-63
Reacties