Longembolie door interactie tussen rivaroxaban en carbamazepine

Background

The introduction of the new oral anticoagulant drugs (NOACs) has recently been paid much attention. The main advantage of these drugs is that routine monitoring of the anticoagulant effects does not seem necessary.

Case description

A 53-year-old man who had just undergone partial knee arthroplasty went to the emergency department with shortness of breath and respiratory chest pain. The symptoms arose the day after thromboprophylaxis was switched from dalteparin 5000 IU QD to rivaroxaban 10 mg QD. The patient also used carbamazepine 600 mg BID for epilepsy. Based on a CT scan the patient was diagnosed with pulmonary embolisms. Use of carbamazepine, a CYP3A4 inducer, probably led to an increased clearance of rivaroxaban resulting in pulmonary embolisms.

Conclusion

We encourage monitoring of the anticoagulant effects of NOACs in case of drug-drug interactions, especially when NOACs are given in higher doses for a long period, in order to prevent treatment complications.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Samenvatting

Achtergrond

De afgelopen periode is veel aandacht besteed aan de introductie van de nieuwe orale anticoagulantia (NOAC’s). Het belangrijkste voordeel van deze middelen is dat de mate van antistolling niet routinematig bepaald hoeft te worden.

Casus

Een 53-jarige man die kort tevoren een hemi-knie-artroplastiek had ondergaan presenteerde zich op de Spoedeisende Hulp met kortademigheid en pijn bij de ademhaling. De symptomen waren ontstaan 1 dag nadat de tromboseprofylaxe overgezet was van dalteparine 5000 IE 1 dd naar rivaroxaban 10 mg 1 dd. Patiënt gebruikte ook carbamazepine 600 mg 2 dd vanwege epilepsie. Op basis van een CT-scan werd de diagnose ‘longembolieën’ gesteld. Het gebruik van carbamazepine, een inductor van CYP3A4, versnelde waarschijnlijk de afbraak van rivaroxaban, waardoor bij patiënt longembolieën konden optreden.

Conclusie

Om complicaties te voorkomen pleiten wij voor monitoring van de mate van antistolling door NOAC’s wanneer er sprake is van interacties met andere middelen, vooral wanneer de NOAC’s langdurig in hogere doseringen gegeven worden.