Laparoscopische myotomie bij 14 patiënten met achalasie na niet-succesvolle pneumodilataties: effectief en veilig

Evaluation of laparoscopic myotomy with or without an anti-reflux (Dor) procedure in patients with achalasia.

Design

Retrospective.

Method

Data were collected from patients who underwent a laparoscopic myotomy for achalasia, following repeated pneumatic dilations. In the period 1993-1998, seven patients were treated in the Dijkzigt location of the Erasmus University Hospital (Rotterdam, the Netherlands). In the period 1995-1999 seven patients were treated in the Free University Hospital (Amsterdam, the Netherlands) by means of a laparoscopic myotomy followed by Dor fundoplication. All of the patients received a check-up from their specialist according to a protocol and in 2000 they were requested to complete a questionnaire concerning how satisfied they were with the operation.

Results

In both groups the age ranged from 20 to 60 years (mean ages were 39 and 36 respectively) and the number of men and women was almost equal. There was no conversion. Average operation time was 1.5 hours for the group without fundoplication and 2.5 hours for the group with fundoplication. No perioperative or postoperative complications occurred. During the follow-up period (mean: 3.5 years; range: 1-7) one recurrence was encountered. In the group without fundoplication, reflux oesophagitis was observed in five of the patients. No reflux was encountered in the group with the added fundoplication. All of the patients preferred laparoscopic myotomy to pneumatic dilations.

Conclusion

Laparoscopic myotomy was an effective and safe treatment for achalasia following repeated pneumatic dilations. The patients themselves were also satisfied. Without fundoplication, reflux oesophagitis was more prevalent.

Samenvatting

Doel

Evalueren van de klinische resultaten van de laparoscopische myotomie met of zonder antirefluxprocedure (fundoplicatie volgens Dor) bij patiënten met achalasie.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Gegevens werden verzameld van patiënten die wegens achalasie een laparoscopische myotomie hadden ondergaan, na niet-succesvolle pneumodilataties: 7 patiënten waren in het Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt in 1993-1998 geopereerd en 7 patiënten in het Academisch Ziekenhuis van de Vrije Universiteit in 1995-1999 - bij deze 7 was de ingreep gevolgd door een Dor-procedure. Alle patiënten waren door hun specialist volgens protocol gecontroleerd en in 2000 werden zij in een enquête gevraagd naar hun tevredenheid over de ingreep.

Resultaten

In beide groepen was de leeftijd tussen 20 en 60 jaar (gemiddeld: 39 en 36) en waren er ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Alle ingrepen waren geheel laparoscopisch verricht, met een gemiddelde operatieduur van 1,5 uur voor de groep zonder en 2,5 uur voor de groep met fundoplicatie. Er hadden zich geen per- of perioperatieve complicaties voorgedaan. Tijdens de follow-upperiode van gemiddeld 3,5 jaar (uitersten: 1-7) was er 1 recidiefachalasie ontstaan. In de groep zonder fundoplicatie was bij 5 patiënten refluxoesofagitis gezien, in de groep met fundoplicatie bij geen. Alle patiënten gaven de voorkeur aan laparoscopische operatie boven pneumodilataties.

Conclusie

Laparoscopische myotomie was een effectieve en veilige behandeling voor achalasie na niet-succesvolle pneumodilataties; ook de patiënten waren tevreden. Zonder fundoplicatie kwam vaker refluxoesofagitis voor.