Langdurig verminderd effect van cumarinederivaten na gebruik van rifampicine

A.M. Harmsze
V.H.M. Deneer
E.H. Wiltink
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1945-9
Abstract

Samenvatting

Een 73-jarige vrouw met endocarditis werd behandeld met flucloxacilline en rifampicine. Zij was ingesteld op het anticoagulans acenocoumarol vanwege een recente klepvervangende operatie. Tijdens rifampicinegebruik werd duidelijk dat de werkzaamheid van acenocoumarol sterk verminderd was. De ‘international normalized ratio’ (INR) bleef < 2, terwijl waarden 2,5-3,5 werden nagestreefd. Verhoging van de acenocoumaroldosering tot 6 maal de dosering die in de thuissituatie een therapeutische INR gaf, bewerkstelligde tijdens langdurig rifampicinegebruik geen therapeutische INR. Pas 21 dagen na het staken van het rifampicinegebruik reageerde de INR op de hoge doseringen cumarine. De afbraak van cumarinederivaten in de lever wordt door rifampicine versneld door inductie van verschillende iso-enzymen van het cytochroom P450-systeem. Deze casus illustreert dat de gevoeligheid voor cumarinederivaten ook na het stopzetten van het rifampicinegebruik sterk verminderd kan zijn. Dit heeft voor de praktijk als belangrijke implicatie dat niet alleen bij het starten en stoppen met rifampicine, maar ook gedurende de weken na het stoppen met de therapie er rekening gehouden moet worden met een aanhoudend effect en dat de INR moet worden bepaald.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1945-9

Auteursinformatie

St. Antonius Ziekenhuis, Postbus 2500, 3430 EM Nieuwegein.

Mw.A.M.Harmsze, ziekenhuisapotheker in opleiding; mw.dr.V.H.M.Deneer en hr.E.H.Wiltink, ziekenhuisapothekers-klinisch farmacologen.

Contact mw.A.M.Harmsze (a.harmsze@antoniusmesosgroep.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties