Kosten wegens osteoporotische fracturen in Nederland; mogelijkheden voor kostenbeheersing

Evaluation of the medical costs of osteoporotic fractures in the Netherlands and a discussion of the possibilities of cost control.

Design

Cost calculation using published data combined with data from routine hospital and nursing home registration.

Setting

The Netherlands.

Methods

We estimated the total cost of osteoporosis related to fractures of the hip, forearm and vertebrae. Incidence data and data from hospital and nursing home stays were related to information about costs. The analysis was performed for men and women aged 50 and older based on data from 1993. The validity of the assumptions was tested in a sensitivity analysis.

Results

The direct medical cost of osteoporosis-related fractures was estimated to be over 400 million guilders each year. More than one-third of this cost originated in the group aged 85 and over, while this group only represented 1.3 of the population. About 85 of the costs were caused by hip fractures. Of those costs of hip fractures 80 was due to the hospital admissions. The length of stay in the hospital was associated with discharge status (the length of stay for patients going to a nursing home was almost 8 days longer than for patients leaving for their own homes) and age (the length of stay increased by 0.3 daysyear of age). The cost of the stay in a nursing home and of ambulatory care were 20 and 10, respectively, of the total costs.

Conclusion

In the short term, cost control is mainly possible by reducing the length of stay in the hospital. This can be done by providing better methods of discharge to suitable care facilities. The cost-effectiveness of prevention of fractures is at present unclear. Due to the duration of the treatment and the frequency of fractures at high ages, the timing of the intervention is of great importance.

Samenvatting

Doel

Evalueren van de medische kosten van aan osteoporose toegeschreven fracturen in Nederland en een bespreking van de mogelijkheden voor kostenbeheersing.

Opzet

Kostprijsberekening waarbij gepubliceerde gegevens worden gecombineerd met de analyse van routinematig verkregen registratiegegevens.

Plaats

Nederland.

Methode

Er werd een centrale raming opgesteld van de totale kosten van osteoporose door fracturen van heup, onderarm en wervels. Landelijke incidentiegegevens en gegevens van opnamen in ziekenhuizen en verpleeghuizen werden in verband gebracht met gegevens over kosten. De analyse gebeurde voor mannen en vrouwen vanaf 50 jaar op basis van gegevens uit 1993. De validiteit van de gebruikte veronderstellingen werd geëvalueerd in-een sensitiviteitsanalyse.

Resultaten

De directe medische kosten voor aan osteoporose toegeschreven fracturen worden geraamd op meer dan 400 miljoen gulden per jaar. Meer dan eenderde van deze kosten betrof patiënten ouder dan 85 jaar, terwijl deze groep 1,3 van de totale bevolking uitmaakte. Ongeveer 85 van de kosten was toe te schrijven aan heupfracturen. Van deze kosten werd 80 veroorzaakt door ziekenhuisopnamen. De duur van het verblijf in het ziekenhuis hield verband met de ontslagstatus (personen die naar het verpleeghuis gingen, verbleven gemiddeld 8 dagen langer in het ziekenhuis) en de leeftijd (per jaar leeftijdstoename nam de opnameduur 0,3 dagen toe). De opname in het verpleeghuis en de ambulante verzorging droegen respectievelijk 20 en 10 bij tot de totale kosten van osteoporotische fracturen.

Conclusie

Kostenbeheersing ten aanzien van fracturen is op korte termijn vooral mogelijk wanneer de duur van het verblijf in het ziekenhuis wordt verkort door een betere doorstroming naar geschiktere en goedkopere zorgvoorzieningen. De kosten-effectiviteit van fractuurpreventie is op dit ogenblik nog onduidelijk. Vanwege de duur van de behandeling en het frequent vóórkomen van fracturen op hoge leeftijd is het tijdstip van de interventie hierbij van groot belang.