Koppijn

Wat gaan alle ‘oranje leeuwen’ nu toch doen met al die toeters en pruiken? Beide en de verloren finale lijken me oorzaken van ernstige hoofdpijn voor fanatieke voetbalsupporters. Weer 32 jaar wachten op een niet uitkomende droom, dat moet voor velen toch nauwelijks te verteren zijn. Voetbal is weliswaar geen nieuwe religie, maar groepsgevoel is wel besmettelijk. Normaal kijk ik nooit – ik zal het maar eerlijk bekennen –, maar vanwege het rare gevoel dat er bij een WK-finale iets historisch gebeurt, heb ik toch gekeken.

De magie van de verwachting, de magie van geloof in hologrammen, voorspellende octopussen en stammenstrijd zijn niet alleen voer voor cultuurfilosofen en sociologen. Op veel kleinere schaal zien we elke dag in onze spreekkamers dezelfde fenomenen. Jarenlang geloven we in het bestaan van aandoeningen en we bedenken er verklaringen voor, die achteraf niet kloppen (bl. 1376). De verwachting dat middelen helpen of juist niet helpen, zit de preventieve behandeling van migraine ernstig in de weg (bl. 1381). En strijd over wie de bal mag spelen, is dokters ook niet vreemd. Gelukkig komen de meeste mensen met hoofdpijn niet op het spreekuur, maar zoeken ze er zelf een al dan niet magische behandeling voor. Een klein deel belandt op het spreekuur van de huisarts, die het grootste deel van hen redelijk kan helpen. De neuroloog ziet slechts een heel klein deel van de migraineurs. Ook de depressieve patiënten met migraine belanden lang niet allemaal in de tweede lijn, maar de auteurs van het overzichtsartikel over depressie en migraine bevelen dat wel aan (bl. 1369). Dat er geen behandelprotocollen voor die combinatie zijn, betekent volgens mij echter niet dat patiënten bij huisartsen niet aan het juiste adres zouden zijn. Juist huisartsen hebben verstand van comorbiditeit. Comorbiditeit is immers per definitie meer het terrein van generalisten dan van specialisten.

Net als het voetbal niet van de FIFA of van topspelers is, maar van de gewone jongetjes en meisjes op alle pleintjes in de wereld, is hoofdpijn niet van dokters, maar van patiënten. Die kiezen zelf wel voor de plek van behandelen: meestal thuis, af en toe bij de huisdokter en heel soms bij de neuroloog.