Samenvatting
Doel
Bepalen van de effectiviteit van het klieven van het tunnelligament bij een ‘knappende duim’ (tendovaginitis stenosans) op de korte en langere termijn.
Opzet
Retrospectief met follow-up.
Methoden
In de periode 1984-1995 werd in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis te Amsterdam en het Medisch Centrum Alkmaar bij 38 kinderen (24 jongens en 14 meisjes) de diagnose ‘knappende duim’ gesteld; alle kinderen werden geopereerd aan in totaal 45 knappende duimen. Gegevens werden verzameld aan de hand van statussen, operatieverslagen en poliklinische follow-up minimaal 2 jaar na de operatie.
Resultaten
De gemiddelde leeftijd van de patiënten op het moment van de operatie was 3 jaar en 2 maanden (uitersten: 11 maanden-10,33 jaar). Van de 45 duimen werden 39 betrokken in de follow-up. Postoperatief hadden 4 duimen een beperkte functie. Hiervan werden er 2 opnieuw geopereerd. Bij 1 duim trad een oppervlakkige infectie op. Alle duimen hadden bij follow-up een maximale functie. De nodulus in de pees die preoperatief in 43 van de 45 duimen duidelijk palpabel was, was bij follow-up in alle 39 duimen niet of nauwelijks meer palpabel. Bij 33 van de 33 patiënten met follow-up kwam de aandoening in de familie voor; bij 18 was deze bilateraal. De 6 duimen die niet betrokken waren in de follow-up hadden bij de laatste controle een normale functie.
Conclusie
De kortetermijnresultaten van operatief ingrijpen bij een knappende duim zijn goed, die op langere termijn uitstekend; er zijn weinig complicaties. Operatief ingrijpen lijkt gerechtvaardigd indien na een half jaar expectatief beleid geen spontaan herstel is opgetreden. De knappende duim lijkt het gevolg te zijn van een aangeboren te nauw tunnelligament.
Reacties