Dames en Heren,
Wanneer spontaan zwanger worden niet lukt, willen ook mensen met een verstandelijke beperking in aanmerking komen voor een vruchtbaarheidsbehandeling. De huisarts, gynaecoloog of fertiliteitsarts kan echter twijfels hebben over hun ouderschapscompetenties. Aan de hand van een casus beschrijven wij de dilemma’s en de keuzes die gemaakt worden om te komen tot een weloverwogen advies dat recht doet aan de vraagstelling en zo min mogelijk leed veroorzaakt.
In de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking heeft een verschuiving plaatsgevonden. Werden zij eerst afgezonderd, nu maken zij deel uit van de maatschappij. Daarbij moeten zij zoveel als mogelijk, zo nodig met onze hulp, functioneren als een volwaardig burger, met dezelfde rechten als ieder ander.1 Een van die rechten is het stichten van een gezin.2 Bij een aantal van hen lukt het niet om spontaan zwanger te worden en sommigen van hen melden zich vervolgens aan voor een vruchtbaarheidsbehandeling. Dit kan vragen oproepen. Bij bijna 70% van de verstandelijk beperkte ouders verloopt de opvoeding immers ‘niet goed genoeg’, wat betekent dat een kind onder toezicht staat of uit huis geplaatst wordt.3
Een arts mag en kan een vruchtbaarheidsbehandeling weigeren wanneer hij of zij inschat dat het te verwekken kind een slechte kwaliteit van leven krijgt.4 Om tot een onderbouwde besluitvorming te komen wordt in…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties