Dames en Heren,
Regelmatig vermoeden huisartsen de diagnose ‘kindermishandeling’. Hoe komt zo’n vermoeden tot stand en waarom vragen huisartsen vervolgens zo weinig advies aan Veilig Thuis, terwijl dat toch verplicht is? Aan de hand van 3 casussen bespreken we deze vragen en laten we zien waar het goed gaat en hoe het beter kan.
Kindermishandeling komt wereldwijd veel voor, wordt dikwijls niet herkend en heeft vaak levenslange gevolgen voor de slachtoffers en de maatschappij.1 De jaarlijkse prevalentie in Nederland wordt geschat op 3% van alle kinderen (herkend door professionals) tot 12% van de schoolgaande kinderen (zelfrapportage).2 Van deze ongeveer honderdduizend kinderen overlijden er jaarlijks minstens 17 aan kindermishandeling.2
Artsen zijn verplicht de Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling te hanteren en bij een vermoeden van kindermishandeling advies te vragen aan Veilig Thuis (VT). Sinds 2019 moet ook acute of structurele onveiligheid gemeld worden. Huisartsen melden echter weinig bij VT.3 Naast VT en de kinderarts waarmee huisartsen samenwerken zijn er meer zorgprofessionals, instanties en bronnen die geraadpleegd kunnen worden (zie het supplement bij dit artikel). De tabel verderop in dit artikel geeft de samenhang weer tussen diagnostiek en management van huisartsen en de meldcode.
Stelt u zich eens voor dat u huisarts…
Reacties