Kinderen met acute lymfoblastenleukemie: de prognostische betekenis van analyse door middel van de polymerase-kettingreactie van minimale residuale ziekte

Determination of the usefulness of polymerase chain reaction (PCR) for the detection of minimal residual disease (MRD) in bone marrow in children suffering from progenitor-B cell acute lymphoblastic leukaemia during and after treatment.

Design

Descriptive.

Setting

Emma's Children's Hospital, Academic Medical Centre, University of Amsterdam and Central Laboratory of the Dutch Red Cross, Amsterdam.

Method

Of 50 children suffering from progenitor-B cell ALL, stored bone marrow samples and bone marrow slides were investigated: 328 bone marrow samples were analysed by PCR for IgHTCRδ; 34 patients were analysed at the end of induction therapy. Follow-up period was 20 to 133 months.

Results

Twenty-two patients stayed in continuous complete remission (CCR), 28 patients experienced a recurrence (REC). Reduction of tumour mass was higher in the CCR group. At the end of induction therapy 218 CCR patients and 1016 REC patients were PCR positive (p = 0.005). PCR positivity was not related with known prognostic factors. After recurrence 68 patients, who became PCR negative, stayed in remission. All patients who stayed positive after treatment for their recurrence died from leukaemia (p = 0.006). All children who were only temporary PCR negative suffered a recurrence.

Conclusion

Analysis of MRD by means of PCR on bone marrow samples during and after treatment for progenitor-B cell ALL is of prognostic importance.

Samenvatting

Doel

Bepaling van de waarde van de polymerase-kettingreactie (PCR) ter detectie van minimale hoeveelheden maligne cellen in het beenmerg bij kinderen tijdens en na afloop van de behandeling wegens een voorloper-B-cel-acute-lymfoblastenleukemie.

Opzet

Descriptief.

Plaats

Emma KinderziekenhuisHet Kinder AMC en Centraal Laboratorium van de Bloedtransfusiedienst, Amsterdam.

Methode

Van 50 kinderen met een voorloper-B-cel-acute-lymfoblastenleukemie werden routinematig beenmergmonsters en beenmerguitstrijken verzameld: 328 monsters konden worden geanalyseerd met PCR voor de maligniteitsmarkers IgH en TCRδ, en bij 34 patiënten was analyse mogelijk na beëindiging van de inductietherapie. De follow-up-periode was 20-133 maanden.

Resultaten

Van de patiënten bleven 22 langdurig in remissie (CCR), 28 kregen een recidief (REC). De reductie van de tumormassa was het snelst in de CCR-groep. Bij het einde van de inductie waren 218 kinderen in de CCR-groep en 1016 in de REC-groep PCR-positief (p = 0,005). De PCR-positiviteit was niet afhankelijk van bekende prognostische factoren. Na een recidief bleven 68 patiënten die PCR-negatief waren geworden in remissie, maar alle patiënten die PCR-positief bleven na behandeling van het recidief stierven aan hun leukemie (p = 0,006). Bij circa 70 van de onderzochte kinderen was 3-18 maanden voorafgaande aan het recidief de PCR-uitslag positief. Bovendien trad bij alle kinderen die opnieuw PCR-positief werden een recidief op.

Conclusie

Detectie met PCR van minimale hoeveelheden maligne cellen in het beenmerg tijdens en na afloop van de therapie bij kinderen met een voorloper-B-cel-acute-lymfoblastenleukemie is prognostisch belangrijk.