Rectificatie
Op dit artikel is de volgende verbetering gekomen:
In de verklarende tekening bij figuur 2 waren de V. iliaca, A. iliaca en M. iliopsoas per abuis aangeduid als vergrote mesenteriale lymfeklieren. De verklarende tekening en het bijschrift zijn aangepast.
Figuur 2
Echografisch beeld van het abdomen van patiënt A. Er is een invaginatie te zien, waarbij een ileumlis geïnvagineerd is in een andere darmlis. De geïnvagineerde lis is wat schuin aangesneden en is asymmetrisch omgeven door mee-geïnvagineerd mesenteriaal vet. De forse wandverdikking en de ruimte-innemende werking ervan op de buikwand bij compressie geven aan dat het hier vermoedelijk niet gaat om een onschuldige, spontane ileo-ileale invaginatie. Met dank aan dr. J. Puylaert en dr. W. Klein, (kinder)radiologen.
Dames en Heren,
Herkenning van een maligne lymfoom bij kinderen is belangrijk vanwege het risico op levensbedreigende complicaties door snel progressieve groei van de tumor. Tijdige herkenning kan lastig zijn bij kinderen die zich presenteren met keel- en buikklachten, omdat deze symptomen op de kinderleeftijd veel voorkomen en meestal onschuldig van aard zijn. In dit artikel bespreken wij aan de hand van 2 kinderen met keelklachten en buikpijn de alarmsymptomen die kunnen wijzen op een maligne lymfoom.
Ziektegeschiedenissen
Patiënt A, een 8-jarige jongen, werd vanwege keelklachten verwezen naar de kno-arts in een regionaal ziekenhuis. Sinds enkele dagen snurkte patiënt en was zijn stem veranderd. Bij lichamelijk onderzoek zag de kno-arts een pijnloze zwelling van de rechter tonsil (figuur 1). De lichaamstemperatuur was 38,7°C. Vanwege het vermoeden van tonsillitis overwoog de kno-arts behandeling met amoxicilline/clavulaanzuur. In de spreekkamer ontwikkelde patiënt echter dusdanig hevige buikpijn, dat de dienstdoende kinderarts met spoed in consult werd gevraagd.
Bij navraag bleek dat patiënt naast de kno-klachten sinds enkele weken last had van intermitterende buikpijn, die wisselend was in intensiteit. Bij lichamelijk onderzoek zag de kinderarts een niet-vitaal bedreigde, bleke jongen met koorts en bewegingsdrang. Hij had een gespannen buik met druk- en loslaatpijn en zeer spaarzame peristaltiek. Er was geen lymfadenopathie.
Laboratoriumonderzoek toonde behoudens een geringe leukocytose (14,0 x 109/l) en neutrofilie (12,2 x 109/l) een niet-afwijkend bloedbeeld. De CRP-concentratie was 5…
Reacties