Reactieve artritis wordt sinds de jaren zestig als een apart ziektebeeld beschouwd. De afbakening van deze ‘nieuwe’ ziekte is gegrond op het klinische beeld, het verband met infecties door bepaalde micro-organismen en het verband met het HLA-B27-antigeen.1 De essentie van het klinische beeld is een steriele oligo- of monartritis, die 2 tot 8 weken na een darminfectie of na een infectie van de tractus genitalis begint. Vaak ontstaan ook extra-articulaire ziekteverschijnselen, vooral afwijkingen aan huid of slijmvliezen. De meest bekende, maar niet de meest frequente verschijningsvorm van reactieve artritis is de trias van artritis, urethritis en conjunctivitis: het syndroom van Reiter. Reactieve artritis is in wezen een verruiming van dit begrip. Deze benaming omschrijft het ziektebeeld in ieder geval beter dan de uitdrukking incompleet syndroom van Reiter.
Het verband met infecties
Het verband tussen reactieve artritis en darminfecties door Shigellae, Salmonellae, Yersinia en Campylobacter is tijdens epidemieën duidelijk aangetoond…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties